این مطالعه از این جهت حائز اهمیت است که تاثیر مواد شیمیایی سمی را در سناریوهای واقعی ارزیابی می‌کند، که برای تاکید و تعریف سطوح مجاز آنها در محصولات مصرفی بسیار مورد نیاز است. “قرار گرفتن در معرض ترکیبی با EDC ممکن است مصرف کلی EDC را افزایش دهد و منجر به عواقب سلامتی قابل توجهی شود. پروفسور پنگ توضیح می دهد. یافته های آنها چه پیامدهایی ممکن است داشته باشد؟ “مطالعه ما سعی کرد رویکرد سم شناسی مرسوم را تغییر دهد و امیدواریم که تأثیر زیادی بر دیدگاه های نظارتی و بهداشت عمومی داشته باشد.پروفسور پانگ می گوید.
منبع:
جالب توجه است، نشانگرهای استرس اکسیداتیو و مرگ سلولی توسط آپوپتوز نیز در موش‌های در معرض EDC فراوان مشاهده شد. دانشمندان این را به کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی کبد آسیب دیده توسط EDCها نسبت دادند.
مطالعات مربوط به مدل‌های حیوانی و نمونه‌های ادرار انسان، همبستگی مثبت بین قرار گرفتن در معرض EDCهای فردی و عملکرد غیرطبیعی کبد را تأیید کرده‌اند. با این حال، آنها نمی توانند سناریوهای واقعی را در نظر بگیرند که در آن قرار گرفتن در معرض چند شیمیایی کنترل نشده به طور همزمان رخ می دهد.
مرجع مجله:
ما به طور فزاینده ای در معرض مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز (EDC) هستیم که با عملکرد طبیعی هورمون های ما تداخل می کنند. بیسفنول A (BPA) و فتالات ها، که به طور گسترده در محصولات مصرفی از جمله پلاستیک، قوطی آلومینیومی، داروسازی و لوازم آرایشی استفاده می شود، EDC های شناخته شده ای هستند.
از آنجایی که BPA و فتالات ها از نظر ساختاری شبیه به هورمون های استروئیدی هستند که سیگنال های شیمیایی را در بدن تنظیم می کنند، آنها می توانند عملکردهای هورمونی را دستکاری و مختل کنند. کبد، مقر متابولیسم انرژی و سم زدایی بیگانه، هدف اصلی این EDCها است. کبد این EDC ها را به متابولیت های غیر سمی محلول در آب تبدیل می کند تا از طریق ادرار دفع شوند. با این حال، این فرآیند تبدیل زیستی، واسطه‌های واکنشی تولید می‌کند که در کبد تجمع می‌کنند و باعث مرگ سلولی و نارسایی اندام می‌شوند.
پروفسور پانگ و تیمش اثرات BPA و مخلوط EDC متشکل از BPA و هفت ترکیب فتالات را بر روی موش‌های نر ارزیابی کردند. آنها مشاهده کردند که نه BPA به تنهایی و نه مخلوط EDC بر عملکرد کبد در محدوده مجاز قرار گرفتن در معرض روزانه انسان (DE) که توسط وزارت ایمنی غذا و دارو در کره تعریف شده است، تأثیر نمی گذارد. با این حال، هنگامی که دوز مخلوط EDC به 25، 250 و 2500 برابر حد DE افزایش یافت، تغییرات قابل توجهی در کبد مشاهده شد، از جمله افزایش وزن کلی کبد. این مطالعه اشکال چربی، تری گلیسیرید و کلسترول را ثبت کرد که در آنها چربی در بدن ذخیره می شود و در کبد علاوه بر افزایش سطح گلوکز خون با این سطوح بالای قرار گرفتن در معرض EDC، تجمع می یابد. دانشمندان حدس زدند که EDCها بیان ژن های کلیدی درگیر در تولید گلوکز و مسیرهای انتقال را القا می کنند که در نهایت بر سلامت کبد تأثیر می گذارد.
سیدورحمن، دکتر، و همکاران (2022) پیامدهای کبدی مخلوطی از مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز در موش های نر. مجله مواد خطرناک. doi.org/10.1016/j.jhazmat.2022.129236.