او گفت: “این ما را یک قدم به درک بسیاری از راه‌هایی نزدیک‌تر می‌کند که میسوفونی ممکن است خود را نشان دهد. برای افرادی که میسوفونی را در اثر جویدن تجربه نمی‌کنند، اما آن را برای صداهای تکراری دیگر دارند، تایید می‌کند.”
هانسن گفت که باید کارهای زیادی انجام شود تا بفهمیم چه چیزی باعث میسوفونیا می شود و چگونه می توان آن را درمان کرد. اما این مطالعه نشان می‌دهد که تحقیقات باید فراتر از منشا دهان و صورت گسترش یابد.
جویدن و صداهای مشابه از دهان اغلب با این بیماری همراه است. یک مطالعه قبلی نشان داد که میسوفونیا به دلیل اتصالات فوق حساس بین قشر شنوایی مغز و نواحی کنترل حرکتی دهان-صورت – آنهایی که مربوط به صورت و دهان هستند – ایجاد می شود.
اما این مطالعه جدید برای اولین بار بررسی می‌کند که وقتی افراد مکرر انگشتان خود را می‌زنند چه اتفاقی در مغز می‌افتد – صدای دیگری که می‌تواند محرکی برای برخی از افراد مبتلا به میسوفونیا باشد.
هانسن می‌گوید: «بنابراین آنچه تحقیقات قبلی به عنوان ناحیه دهان و صورت – ناحیه درگیر در حرکات دهان و صورت – شناسایی کرده بود، ممکن است در واقع ناحیه دهانی صورت نباشد.
او گفت: “ما شواهد واقعی در مغز افراد داریم که صداهایی را که فقط از دهان و صورت نمی‌آیند خوششان نمی‌آید. این گام مهمی در درک میسوفونیا است.”
یک کار شامل این بود که شرکت کنندگان از نظر فیزیکی هجاهای مختلف را صدا می کردند. نتایج fMRI نشان داد که کدام نواحی در مغز با تولید گفتار فعال می‌شوند، که به طور قابل‌توجهی با حرکات دهانی همپوشانی دارد و بنابراین با صداهایی مانند جویدن مرتبط است.
این مطالعه شامل 19 بزرگسالی بود که در حین انجام کارهای مختلف، از مغزشان اسکن fMRI گرفتند. هر سه پرسشنامه‌ای را تکمیل کردند که سطح میسوفونیا آنها را اندازه‌گیری می‌کرد. بر اساس این نتایج، سطوح میسوفونیا در شرکت کنندگان از هیچ تا خفیف متغیر بود.
علاوه بر این، شرکت کنندگان در زمانی که هیچ کاری انجام نمی دادند در MRI اسکن شدند.
ما نمی‌توانیم بگوییم که میسوفونیا فقط به دلیل ارتباطات فوق حساس مغز با قشر حرکتی دهانی صورت ایجاد می‌شود.
محققان برای اولین بار بخش‌هایی از مغز را شناسایی کردند که در یک محرک کمتر مورد مطالعه قرار می‌گیرد، وضعیتی که با بیزاری شدید از صداهای خاص همراه است.
نتایج به دست آمده از دانشمندان دانشگاه ایالتی اوهایو نشان می‌دهد که یک توضیح رایج در مورد عوامل ایجاد کننده میسوفونیا ممکن است صحیح نباشد.
شرکت کنندگان همچنین در بخش جداگانه ای از آزمایش انگشتان خود را به طور مکرر روی پاهای خود می زدند تا حرکت دیگری مرتبط با میسوفونیا انجام دهند.
این مطالعه نشان داد که در شرکت‌کنندگانی که امتیاز بالاتری در میسوفونیا کسب کردند، ارتباط قوی‌تری بین نواحی مغز مرتبط با حرکت و احساس انگشت و ناحیه اینسولای مغز وجود داشت که با احساسات قوی از جمله انزجار مرتبط است.
یافته ها نشان داد که الگوهای ارتباط مغز با نواحی ضربه زدن انگشت در افراد مبتلا به میسوفونیا در مقایسه با الگوهای ارتباط با نواحی جویدن متفاوت است.
هانسن، HA، و همکاران. (2022) شواهد عصبی برای محرک های غیر دهانی در میسوفونی خفیف. مرزها در علوم اعصاب. doi.org/10.3389/fnins.2022.880759.