یک مطالعه جدید در مجله آمریکایی آسیب شناسیمنتشر شده توسط Elsevier، نشان داده است که ترویج اتوفاژی، فرآیندی که در آن سلول ها شکسته می شوند و پروتئین های آسیب دیده یا غیر طبیعی را از بین می برند، با راپامایسین، یک سرکوب کننده ایمنی، کاهش مرگ سلول های اپیتلیال روده و بازیابی عملکرد سد روده در طول سپسیس. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که تأثیر متقابل هدف پستانداران راپامایسین (mTOR)، تنظیم‌کننده منفی اتوفاژی، و کیناز 1 شبه چوگان (PLK1) در اختلال عملکرد مانع ناشی از سپسیس بسیار مهم است و ممکن است بینش‌های جدیدی را برای درمان سپسیس ارائه دهد.
منبع:
وی-هوا لو، MD، محقق ارشد
در این مطالعه، موش‌ها تحت عمل بستن و سوراخ کردن سکوم قرار گرفتند، سوراخی در سکوم که اجازه می‌دهد مواد مدفوع در حفره صفاقی آزاد شود، که یک مدل سپسیس ایجاد کرد. in vivo. در مقایسه با موش‌های گروه شم، موش‌های CLP آسیب شدید مخاطی روده و افزایش نفوذپذیری مخاط روده داشتند. تحت درمان راپامایسین، فعال شدن اتوفاژی آپوپتوز انتروسیت را مهار کرد و سد روده ای مختل شده را بازسازی کرد، که نشان می دهد اتوفاژی نقش محافظتی در اختلال عملکرد سد روده ای ناشی از سپسیس دارد.
دکتر Wei-Hua Lu، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: «علی‌رغم افزایش درک پاتوفیزیولوژی سپسیس و استفاده از درمان‌های بالینی پیشرفته، سپسیس همچنان یکی از علل اصلی از دست دادن سلامتی در سراسر جهان با بار مرتبط با سلامتی است.» اولین بیمارستان وابسته کالج پزشکی وانان (بیمارستان ییجیشان کالج پزشکی وانان)، و مرکز تحقیقات بالینی استان آنهویی برای مراقبت های ویژه پزشکی (بیماری تنفسی)، آنهویی، چین. از آنجایی که عملکرد mTOR و PLK1 در سپسیس نامشخص است، تحقیقات بیشتر ضروری است.
برای بررسی بیشتر اینکه آیا PLK1 باعث افزایش اتوفاژی از طریق مسیر mTOR در سلول های اپیتلیال روده می شود، محققان برهمکنش فیزیکی بین PLK1 و mTOR را در یک دستگاه مشاهده کردند. درونکشتگاهی مدل سلول های اپیتلیال کولون انسان آنها دریافتند که PLK1 همچنین باعث افزایش اتوفاژی سلولی و بهبود اتوفاژی و نفوذپذیری بالا می شود. علاوه بر این، PLK1 به طور فیزیکی با mTOR تعامل کرد و در تداخل تنظیمی متقابل در سلول‌های روده در طول سپسیس شرکت کرد.
تنظیم متقابل محور PLK1-mTOR در اختلال عملکرد سد روده ای ناشی از سپسیس بسیار مهم است. این یافته ها نشان می دهد که محور PLK1-mTOR ممکن است یک هدف درمانی امیدوارکننده برای درمان سپسیس باشد.
برای تعیین اینکه آیا نقش محافظتی PLK به اتوفاژی متکی است یا خیر، موش‌ها با آن اصلاح شدند PLK1 ژن (موش CAG-PLK1) تحت CLP قرار گرفت. فعال شدن اتوفاژی مشاهده شد و آپوپتوز کاهش یافت. با این حال، این پدیده های بهبود بخش در موش های تحت درمان با کلروکین، یک مهار کننده اتوفاژی، در مقایسه با موش های تحت درمان با راپامایسین بدتر شد. این نتایج نشان می دهد که PLK1 با ترویج اتوفاژی روده از اختلال عملکرد سد ناشی از سپسیس محافظت می کند.
مرجع مجله:
سپسیس که یکی از حادترین و جدی‌ترین عوارض بیماری در بخش مراقبت‌های ویژه است، در اثر عفونت‌های مختلف ایجاد می‌شود و منجر به اختلال عملکرد ارگان‌ها می‌شود. سد روده ای نقش حیاتی در روند سپسیس دارد و اختلال در آن باعث تشدید سپسیس می شود.
کائو، YY.، و همکاران (2022) هدف پولو مانند کیناز 1-پستانداران محور راپامایسین، اتوفاژی را برای جلوگیری از اختلال عملکرد سد روده در طی سپسیس تنظیم می کند. مجله آمریکایی آسیب شناسی. doi.org/10.1016/j.ajpath.2022.11.008.