مطالعه نشان می دهد که چگونه التهاب ریزمحیط تومور را در لوسمی میلوئید حاد تغییر می دهد

از

دکتر یانیس آیفانتیس، محقق ارشد این مطالعه، می‌گوید: «این یافته‌های مطالعه نشان می‌دهد که نظارت بر التهاب در بیماران مبتلا به AML و احتمالاً کاهش سطح التهاب با درمان دارویی باید به عنوان بخشی از درمان این بیماری در نظر گرفته شود.»

این مطالعه همچنین نشان داد که سطوح مغز استخوان سلول‌های B ایمنی ناکارآمد (آتیپیک) نیز با التهاب در بزرگسالان و کودکان مبتلا به AML مرتبط است.

به گفته محققان دانشگاه NYU Langone، سیستم جدید iScore می تواند به ابزارهای موجود برای اندازه گیری شدت AML اضافه شود و توسط پزشکان و بیماران هنگام تصمیم گیری در مورد ایمونوتراپی، شیمی درمانی یا پیوند مغز استخوان استفاده شود.

یک مطالعه جدید نشان می دهد که التهاب شدید توانایی بدن برای از بین بردن سلول های خونی سرطانی را در افراد مبتلا به لوسمی میلوئید حاد (AML) ضعیف می کند.

سیستم امتیازدهی ما ابزاری آسان برای پزشکان و بیماران فراهم می‌کند تا خطر التهاب ناشی از سرطان خون را اندازه‌گیری کنند و برنامه‌های درمانی خود را بر این اساس برای مدیریت این خطر تنظیم کنند.»


آدری لاسری، دکترا، محقق ارشد مطالعه

ده ها جهش ژنی، یا اشتباهات در کد ژنتیکی، با آی اسکور بالا و بیماران مبتلا به موارد شدید بیماری مرتبط است.

محققان در NYU Langone Health و مرکز سرطان Perlmutter آن با استفاده از نمونه‌های مغز استخوان 20 بزرگسال و 22 کودک مبتلا به این بیماری کشنده توانستند سطح التهاب هر بیمار را نمره‌گذاری کنند. این “iScores” سپس با نرخ بقا مرتبط شد، به طوری که آنهایی که کمترین iScores را داشتند معمولا طولانی‌ترین عمر را داشتند. افراد مبتلا به AML که دارای iScore بالا بودند، حداقل چهار سال زودتر از افراد دارای سطوح پایین التهاب جان خود را از دست دادند.

برای این تحقیق، محققان نمونه‌های مغز استخوان بیماران مبتلا به AML را با نمونه‌های مغز استخوان 10 فرد سالمی که سرطان نداشتند اما دارای سن، نژاد و جنسیت مشابه بودند، مقایسه کردند.

یکی دیگر از یافته‌های کلیدی این بود که اثربخشی برخی از سلول‌های T ایمنی که مستقیماً به سلول‌های سرطانی حمله می‌کنند، در کودکان مبتلا به سرطان خون با التهاب بالا سرکوب شد، اما در بزرگسالان مبتلا به التهاب بالا سرکوب نشد.

محققان می گویند این ممکن است توضیح دهد که چرا ایمونوتراپی که بر تقویت سلول های T برای مبارزه با سرطان متکی است، اغلب در این بیماران جوان کار نمی کند، اما ممکن است در موارد دوران کودکی که در آن التهاب زیاد است مفید باشد.

دکتر Bettina Nadorp، محقق ارشد این مطالعه، همچنین یک محقق فوق‌دکتری در دانشکده پزشکی گروسمن و سرطان پرلموتر دانشگاه نیویورک، می‌گوید: «مطالعه ما اولین توضیح مفصلی را از چگونگی تغییر ریزمحیط تومور در لوسمی میلوئید حاد در بزرگسالان و کودکان ارائه می‌کند. مرکز.

علاوه بر دکتر لاسری، دکتر نادورپ، و دکتر آیفانتیس، دیگر محققین مطالعه NYU Langone عبارتند از Zhengxi Sun، Matthew Witkowski، Anastasia Tikhonova، Maria Guillamot-Ruano، Geraldine Cayanan، Anna Yeaton، Gabriel Robbins، Aristotellis Cariroll و William Tsirigos. سایر محققان عبارتند از Maarten Fornerod در مرکز پزشکی اراسموس در روتردام، هلند. دیدرا نیکولت، کریستوفر واکر، و محقق ارشد همکار آن-کاترین ایسفلد در دانشگاه ایالتی اوهایو در کلمبوس. هویون وو، استر اوبنگ و استنلی پاندز در بیمارستان تحقیقاتی کودکان سنت جود در ممفیس، تنسی. ریچارد استون در موسسه سرطان دانا فاربر در بوستون؛ جان برد در دانشگاه سینسیناتی در اوهایو؛ و تانجا گروبر در دانشگاه استنفورد در پالو آلتو، کالیفرنیا.



منبع

AML از مغز استخوان منشا می گیرد و شامل تجمع سلول های خونی غیرطبیعی است که می تواند در تولید سلول های خونی سالم اختلال ایجاد کند. این سرطان خون شایع بیشتر در بزرگسالان رخ می دهد و سالانه منجر به مرگ بیش از 11500 آمریکایی می شود. گزینه های درمانی شامل شیمی درمانی، پرتودرمانی و ایمونوتراپی است. در صورت عدم موفقیت سایر گزینه ها، پیوند مغز استخوان نیز می تواند مورد توجه قرار گیرد.

دکتر آیفانتیس، پروفسور Hermann M. Biggs و رئیس بخش آسیب شناسی در دانشکده پزشکی گروسمن نیویورک و مرکز سرطان پرلموتر، می گوید که تیم قصد دارد نمونه های مغز استخوان افراد مبتلا به سندرم میلودیسپلاستیک، سرطان خون دیگری مرتبط با AML را تجزیه و تحلیل کند. برای دیدن اینکه آیا همان طبقه بندی خطر بر اساس التهاب اعمال می شود یا خیر.

او می‌گوید اندازه‌گیری‌های مورد نیاز برای محاسبه iScore بیمار، به‌طور رایگان در دست‌نوشته مطالعه برای محققان دانشگاهی و پزشکان در دسترس خواهد بود و در مجله منتشر می‌شود. سرطان طبیعت آنلاین 29 دسامبر.

دکتر لاسری، یک محقق فوق دکتری در دانشکده پزشکی گروسمن نیویورک و مرکز سرطان پرلموتر، می‌گوید که برخی از بیماران با مشورت پزشکان خود ممکن است از ایمونوتراپی برای تقویت سلول‌های ایمنی مورد نیاز برای مبارزه با سرطان در صورت بالا بودن امتیاز التهابی استفاده کنند. برخی دیگر ممکن است در موارد التهاب کم مرتبط با سرطان، از درمان‌های جایگزین استفاده کنند زیرا سیستم ایمنی آنها لزوماً به تقویت نیاز ندارد.

حدود 246 ژن مرتبط با التهاب در بزرگسالان مبتلا به این بیماری بسیار یا کمتر فعال بودند، در حالی که 187 ژن مرتبط با التهاب به طور مشابه در میان کودکان برجسته بودند. با در نظر گرفتن مدت زمان زندگی هر بیمار با این بیماری، محققان تجزیه و تحلیل خود را به 38 ژن مرتبط در بزرگسالان و 11 ژن در کودکان محدود کردند و سپس توانستند امتیازی را محاسبه کنند که سطح التهاب را با بقای مرتبط می کند. هنگامی که تعدادی از iScore های بیماران با هم مقایسه شدند، محققان می گویند به راحتی می توان فهمید که iScore چه کسی بالاتر یا کمتر از حد متوسط ​​است و چه مقدار، اطلاعاتی که می توان سپس برای راهنمایی درمان بیمار استفاده کرد.

حمایت مالی برای این مطالعه توسط مؤسسه ملی بهداشت کمک های مالی P30CA016087، R01CA271455، R01CA173636، R01CA228135، R01CA242020، و R01HL159175 ارائه شد. کمک های مالی اضافی توسط بنیاد Vogelstein، بنیاد Evans MDS، سازمان خیریه وابسته به سوریه لبنان لبنان، و بنیاد بین المللی کم خونی آپلاستیک و MDS ارائه شد.

آزمایش‌ها روی سلول‌های انسانی همچنین نشان داد که چگونه افزایش سطوح التهاب، که با واکنش تهاجمی سلول‌های ایمنی در مغز استخوان مشخص می‌شود، ساختار سلول‌های ایمنی B و سلول‌های T مورد نیاز برای مبارزه با بیماری را مانند باکتری‌ها یا ویروس‌های مهاجم تغییر می‌دهد.

تیم تحقیقاتی یک درخواست ثبت اختراع برای iScore برای هر فعالیت تجاری ناشی از استفاده از آن دارد. شرایط و ضوابط این پتنت مطابق با سیاست های NYU Langone مدیریت می شود.