مطالعه ویژگی های ایمنی کووید طولانی مدت را نشان می دهد

تیترهای ایزوتیپ اختصاصی آنتی ژن و گیرنده Fc (FcR) -binding با روش های مالتی پلکس Luminex اندازه گیری شد. نمرات شدت فلورسانس متوسط ​​(MFI) و مقادیر شاخص avidity نیز محاسبه شد.

پروفایل های ایزوتیپ، زیر کلاس، و پروفیل های اتصال به Fc-R در برابر SARS-CoV-2 نوکلئوکپسید (N)، سنبله (S)، زیرواحد S 2 (S2) و دامنه اتصال گیرنده S (RBD) در بین دو گروه ارزیابی شد. از بیماران روماتیسمی این تیم بررسی کردند که آیا تغییرات در پاسخ‌های هومورال به واکسن‌های رایج و ارگانیسم‌های بیماری‌زای بومی می‌تواند بینش‌هایی درباره تفاوت‌های هومورال در بین بیماران SARD با یا بدون کووید طولانی ارائه دهد.

پاسخ‌های Anti-S2 روندی به سمت پاسخ‌های IgG1، IgG2، IgA و IgM بیشتر و همچنین FcR‌های opsonophagocytic خاص، از جمله FcγR2a و FcγR 2b، در میان بیماران مبتلا به کووید غیرطولانی نشان داد. علاوه بر این، سطوح بالا از IgM/IgG3 ضد RSV، هماگلوتینین ضد آنفلوانزا (HA) FcγR2a و FcγR2b تیترهای اتصال، ضد SARS-CoV S1 IgA، و ضد کزاز IgG Ab/IgM Ab به طور انتخابی در غیر طولانی غنی شد. افراد COVID.

در مطالعه اخیر منتشر شده در medRxiv* سرور پیش چاپ، محققان پروفایل آنتی بادی (Ab) جامع علیه SARS-CoV-2، چندین پاتوژن بومی و آنتی ژن های واکسن را در میان بیماران مبتلا به بیماری روماتیسمی با یا بدون PASC انجام می دهند. این اطلاعات برای تعیین اینکه آیا SARS-CoV-2 یا سایر پاسخ های هومورال هدفمند پاتوژن به طور منحصر به فرد در کووید طولانی تکامل می یابند، استفاده شد.

در مورد مطالعه

به طور کلی، یافته‌های مطالعه نقش بالقوه نشان‌دادن CoV مشترک قبلی یا «گناه آنتی‌ژنی اصلی» را در بلوغ ناقص ایمنی هومورال اختصاصی SARS-CoV-2 به‌عنوان نشانگر و مکانیسم بالقوه در تداوم علائم طولانی کووید نشان می‌دهد.

*تذکر مهم

کاهش تیترهای ایمونوگلوبولین M (IgM) و IgG2 ضد SARS-CoV-2 S و S2 و همچنین عیارهای بیشتر OC43 و CMV التهابی در بین بیماران مبتلا به کووید طولانی مشاهده شد. برعکس، افراد مبتلا به کووید غیرطولانی احتمالاً تیترهای ایزوتیپ/زیر کلاس مهم تری را نشان می‌دهند اما تیترهای اتصال FcγR را نشان نمی‌دهند. پاسخ‌های ضد CMV عمدتاً ناشی از عدم تعادل شیوع سرمی CMV بود.

فاگوسیتوز نوتروفیل وابسته به آب (ADNP) و سنجش های سرمی مثبت نیز انجام شد. برای مطالعه غنی‌سازی یک آندوتایپ طولانی کووید ناشی از التهاب، پاسخ‌های هومورال بیماران بهبود یافته از COVID-19 با SARD مورد ارزیابی قرار گرفت.

این تیم تیترهای اتصال ایزوتیپ Ab و گیرنده Fc-گاما (FcγR) را در چندین آنتی ژن، از جمله آنتی ژن های معمولی واکسن مانند سرخجه، کزاز، اوریون و سرخک، ویروس های هرپس از جمله سیتومگالوویروس (CMV)، ویروس هرپس سیمپلکس (Herpes simplex11) ارزیابی کردند. ، ویروس واریسلا زوستر (VZV) و ویروس اپشتین بار (EBV) و همچنین سایر CoVها با استفاده از پروتئین های S، S1 و S2 OC43، HKU1 و SARS-CoV-1.

پاسخ‌های ناشی از اسپایک SARS-CoV-2 در افرادی که تجربه کرده‌اند کمتر است. (A، B، C، D) نمودارهای ویولن، تیتر IgG1، IgG2، IgA1، و IgM را در برابر SARS-CoV-2 Nucleocapsid (N) و Spike در افرادی که PASC (زرد) را تجربه کرده‌اند و کسانی که تجربه نکرده‌اند (قرمز) نشان می‌دهد. ). آزمون من ویتنی U دو طرفه اهمیت را تعیین کرد. (E, F, G, H) نمودارهای رادار میانگین رتبه صدک تیتر آنتی بادی و گیرنده Fc (FcR) – اتصال به نوکلئوکپسید، اسپایک (فول اسپایک، RBD و دامنه S2) و برای افرادی که PASC (زرد) را تجربه کرده اند را نشان می دهد. ) و کسانی که این کار را نکردند (قرمز). اهمیت با آزمون من ویتنی یو دو طرفه تعیین شد. * p = 0.05، p < ** 0.05

قابل ذکر است، OC43 S FcγR-abs به طور قابل توجهی در میان بیماران مبتلا به کووید طولانی افزایش یافته است، در حالی که IgG₃ و تیتر IgM بالا نبود. این نشان دهنده گسترش پاسخ های بسیار التهابی IgG1 به جای تکامل OC43 Ab جدید در میان بیماران طولانی مدت COVID است. در مجموع، این یافته‌ها نقش بالقوه تقویت پشتیبان رایج CoV را به‌عنوان محرک تولید ناقص SARS-CoV-2 Ab در میان بیماران SARD نشان می‌دهد که کووید طولانی مدت مبتلا شده‌اند.

علائم بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) ممکن است فراتر از مرحله حاد عفونت شدید سندرم تنفسی حاد ویروس کرونا 2 (SARS-CoV-2)، معمولاً حدود 28 روز پس از تشخیص اولیه باقی بماند. پیامدهای پس از حاد بیماری کروناویروس 2019 (PASC)، که اغلب به عنوان “کووید طولانی” شناخته می شود، اغلب برای توصیف وجود این علائم طولانی مدت پس از بهبودی اولیه از COVID-19 استفاده می شود. PASC، علیرغم پاکسازی آشکار SARS-CoV-2 از بدن، می تواند عوارض قابل توجهی ایجاد کند.

مطالعه: تأثیر ایمنی متقابل کروناویروس در پیامدهای پس از حاد COVID-19. اعتبار تصویر: joshimerbin / Shutterstock.com

در تجزیه و تحلیل، 17 بیمار مبتلا به کووید و SARD طولانی و 26 بیمار مبتلا به کووید غیرطولانی پروفایل شدند که 95 درصد آنها علیه کووید-19 واکسینه شده بودند. علاوه بر این، 79 درصد از شرکت کنندگان در مطالعه زن بودند.

در مقابل، تیترهای اتصال ضد OC43 S FcγR3a و FcγR3b و ضد CMV gB FcγR2a/3b/IgM در بین بیماران مبتلا به کووید طولانی غنی شد. بنابراین، به نظر می رسد که کووید طولانی مدت مربوط به واکنش هومورال نوع پلی کلونال به طور قابل توجهی تغییر یافته به واکسن ها و پاتوژن های رایج باشد.

نتیجه گیری

پاسخ‌های Anti-OC43 عمدتاً توسط تیترهای IgM ضد OC43 بالا هدایت می‌شد. پاسخ‌های OC43 متصل‌شونده به FcγR با کیفیت و کمیت پاسخ‌های هومورال ضد SARS-CoV-2 ارتباط معکوس داشت.

در مطالعه حاضر، محققان تغییرات پاسخ ایمنی هومورال به SARS-CoV-2، CoVهای رایج، ویروس‌های هرپس و چندین آنتی ژن واکسن را بررسی کردند تا بررسی کنند که آیا Abs هدف‌دار پاتوژن می‌تواند اطلاعات مرتبط با پاتوژنز کووید طولانی را ارائه دهد. علاوه بر این، آن‌ها بر روی یک آندوتایپ طولانی کووید تمرکز کردند، که در آن سرولوژی سیستم‌ها را برای بیماران مبتلا به بیماری روماتیسمی که به عفونت SARS-CoV-2 خفیف تا متوسط ​​مبتلا شده‌اند، که 50 درصد از آنها به کووید طولانی مبتلا شده‌اند، اعمال کردند.

پاسخ‌های هومورال در برابر سایر پاتوژن‌های بومی مانند ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV)، استافیلوکوکوس اورئوس، ویروس آنفولانزا و ارگانیسم های بیماری زا کنترل مانند ابولا مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل تفکیک حداقل مربعات جزئی (PLS-DA) و منظم‌سازی خالص الاستیک برای تجسم تفاوت‌های هومورال بین دو گروه انجام شد.

یافته های مطالعه

آرتریت روماتوئید شایع ترین بیماری روماتیسمی گزارش شده بود، در حالی که مهارکننده های فاکتور نکروز تومور (TNF) پرکاربردترین عوامل درمانی بودند.

چندین مکانیسم برای توسعه طولانی مدت COVID، مانند تداوم SARS-CoV-2 یا اختلال در تنظیم ایمنی با پاسخ های هومورال تغییر یافته پیشنهاد شده است. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین مکانیسم های دقیق مسئول این وضعیت مورد نیاز است.

این مطالعه شامل افرادی بود که برای COVID-19 نیازی به بستری شدن در بیمارستان نداشتند و افراد با سابقه فیبرومیالژیا، کمردرد مکانیکی، استئوآرتریت، نقرس یا نقرس کاذب بدون SARD از مطالعه خارج شدند.

از 1 مارس 2020 به بعد، همه sبیماری روماتیسمی خودایمنی سیستمیک (شرکت کنندگان SARD) با واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)- یا COVID-19 تایید شده با آنتی ژن توسط سیستم مراقبت های بهداشتی ماساچوست جنرال بریگام (MGB) شناسایی شدند. علاوه بر این، اطلاعات بیمار با ارجاع روماتولوژیست بیماران مبتلا به SARS-CoV-2 تکمیل شد.

medRxiv گزارش‌های علمی مقدماتی را منتشر می‌کند که توسط همتایان بررسی نمی‌شوند و بنابراین، نباید به‌عنوان اطلاعات قطعی، راهنمای عمل بالینی/رفتار مرتبط با سلامتی در نظر گرفته شوند یا به عنوان اطلاعات ثابت تلقی شوند.