مطالعه ویژگی های هیستوپاتولوژیک، سرولوژیکی و بالینی PASC را در بیماران مبتلا به COVID-19 خفیف بررسی می کند.

در مطالعه اخیر ارسال شده به medRxiv* سرور پیش چاپ، محققان ویژگی های بالینی، هیستوپاتولوژیک، تصویربرداری و سرولوژیکی عواقب پس از حاد بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) (PASC) را در بیماران مبتلا به کووید-19 خفیف بررسی کردند.

زمینه

بیماری کروناویروس طولانی (COVID) یا PASC یک سندرم سیستم چند عضوی پایدار است که توسط اکثر بیمارانی که پس از کووید-19 شدید بهبود یافته و نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند گزارش شده است. بیماران از علائم طولانی مدت مانند تنگی نفس، سردرد، خستگی، درد اسکلتی عضلانی، اختلالات شناختی مانند مشکل در تمرکز، آنوسمی، دیسگوزی و مشکلات قلبی عروقی و گوارشی شکایت دارند که از سه ماه تا یک سال پس از بهبودی از سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا رخ می‌دهد. عفونت های (SARS-CoV-2).

مطالعات نشان داده‌اند که حتی موارد خفیف کووید-19 که نیاز به بستری شدن ندارند، 4 تا 15 درصد بار PASC دارند که تا هشت ماه پس از بهبودی از عفونت SARS-CoV-2 ادامه دارد. با این حال، پاتوفیزیولوژی PASC در موارد خفیف COVID-19 همچنان نامشخص است، با نتایج متناقض یا غیرقطعی از مطالعات موردی مختلف در مورد ویژگی‌های بالینی، سرولوژیکی، و هیستوپاتولوژیک و ناهنجاری‌های تصویربرداری مرتبط با عفونت‌های خفیف SARS-CoV-2 که نیازی به بیمارستان یا شدید ندارند. پذیرش در واحد مراقبت

در مورد مطالعه

مطالعه حاضر گروهی از بیماران واکسینه نشده مبتلا به عفونت خفیف SARS-CoV-2 را که از طریق آزمایش‌های واکنش زنجیره‌ای پلیمراز رونویسی معکوس مثبت (RT-PCR) تایید شده بود، مورد بررسی قرار داد. سابقه دقیق آلرژی و داروهای قبلی بیمار ثبت شد و یک تشخیص پایه شامل اسپیروارگومتری و معاینه فیزیکی انجام شد. همه بیماران همچنین از نظر آنتی بادی ضد هسته ای (ANA)، آنتی بادی سیتوپلاسمی ضد نوتروفیل (ANCA) و آنتی ژن هسته ای قابل استخراج (ENA) غربالگری شدند.

تصویربرداری تشخیصی شامل یک اسکنر توموگرافی کامپیوتری با انرژی دوگانه (DECT) برای به دست آوردن یک سی‌تی مارپیچ ریه‌ها با چند برش، بدون کنتراست، بود که سپس برای تعیین حجم ریه، تورم بیش از حد، یا تضعیف ریه با شواهدی از فیبروز علاوه بر این، بیوپسی ترانس برونش برای به دست آوردن نمونه های بافت ریه انجام شد، که سپس تحت رنگ آمیزی بافت شناسی قرار گرفت. نمونه‌های بافتی برای علائم تغییرات پس از ویروسی، مانند فیبروز، پری برونشیولیت، آلوئولیت، هیپرپلازی سلول‌های جامی، هیپرتروفی عضلات صاف و متاپلازی اپیتلیال سنگفرشی در مجاری هوایی مشاهده شدند.

علاوه بر این، فلورسانس در موقعیت هیبریداسیون (FISH) و ایمونوهیستوشیمی برای شناسایی ژن پوششی SARS-CoV-2 و پروتئین‌های اسپایک و نوکلئوکپسید به ترتیب در نمونه‌های بافت ریه انجام شد. بافت ریه نیز در زیر میکروسکوپ الکترونی مشاهده شد. رنگ‌آمیزی مولتی پلکس ایمونوفلورسانس بر روی نمونه‌های بافت ریه برای زیرگروه‌سازی لنفوسیت T برای شناسایی سلول‌های مثبت برای خوشه تمایز (CD) 16، CD68، CD16/CD163، و CD68/CD163 و همچنین سایر انواع سلول‌ها انجام شد. بیان پروتئین اتصال دهنده کلسیم S100 A9 (S100A9) نیز اندازه گیری شد. علاوه بر این، سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA) با استفاده از ایمونواسی LEGENDplex برای شناسایی و آنالیز سیتوکین‌ها در نمونه‌های لاواژ برونکوآلوئولار انجام شد.

نتایج

نتایج گزارش کردند که علامت شایع ریوی در گروه، تنگی نفس در حین فعالیت بود، با حداکثر جریان بازدمی در 50٪ (MEF50) و حجم بازدم اجباری در 1 ثانیه (FEV1) کمتر از 80٪ در 42.9٪ و 16٪ از موارد بیماران به ترتیب. علاوه بر این، انسداد جریان هوا در 3/35 درصد از بیماران با حجم میرایی کم در بیش از 5 درصد از ناحیه ریه مشاهده شد. اتوآنتی بادی در 33.3 درصد از بیماران شناسایی شد، اما نتایج با نتایج تصویربرداری یا هیستوپاتولوژیک یا شدت علائم ارتباط نداشت.

خصوصیات هیستوپاتولوژیک رسوب فیبرین در آلوئول و لنفوسیتوز بینابینی و پری برونشیولار در بافت ریه را نشان داد. بافت ریه بیماران PASC نیز شواهدی از سازماندهی پنومونی نشان داد. با این حال، هیچ پروتئین نوکلئوکپسید یا سنبله ای در بافت ریه شناسایی نشد و ژن پوشش تنها در بافت ریه یک بیمار شناسایی شد.

فنوتیپ ماکروفاژ تعداد بیشتری از CD4 را نشان داد⁺ سلول های T نسبت به CD8⁺ سلول های T در راه های هوایی کوچک و آلوئول ها. التهاب و تعداد CD4⁺ سلول های T در راه های هوایی کوچک بیشتر از بینابینی بود. تصاویر میکروسکوپ الکترونی فیبروز و رسوب فیبریل کلاژن را در ناحیه بینابینی نشان داد. اگر چه جمعیت CD68 پروفیبروتیک⁺CD163⁺ فنوتیپ ماکروفاژ S100A9 در بافت ریه بیماران PASC در مقایسه با گروه شاهد بالاتر بود، این تفاوت معنی دار نبود. علاوه بر این، سطوح بالا از اینترلوکین (IL) -1β و IL-8 در مایع لاواژ برونکوآلوئولار در طول ایمونواسی تشخیص داده شد.

نتیجه گیری

به طور کلی، نتایج حاکی از آن است که اگرچه افزایش حجم میرایی کم و کاهش MEF50 و FEV1، همراه با شواهدی از فیبروز در آلوئول ها و برونشیولیت با CD4 غالب⁺ سلول های T در بیماران PASC یافت شد، التهاب محدود به راه های هوایی کوچک بود و هیچ مخزن ویروسی قابل تشخیصی مشاهده نشد. بنابراین، اینکه آیا علائم ریوی PASC، مانند تنگی نفس در بیماران مبتلا به موارد خفیف COVID-19، به طور خاص توسط SARS-CoV-2 ایجاد می شود یا یک پاسخ کلی به عفونت های ویروسی است، هنوز مشخص نیست.

*تذکر مهم

medRxiv گزارش‌های علمی مقدماتی را منتشر می‌کند که توسط همتایان بررسی نمی‌شوند و بنابراین، نباید به‌عنوان نتیجه‌گیری، راهنمای عمل بالینی/رفتار مرتبط با سلامتی در نظر گرفته شوند یا به عنوان اطلاعات ثابت تلقی شوند.