همانطور که با میانگین نمرات HADS-A و HADS-D آنها نشان داده شد، بیماران در هر دو گروه مورد مطالعه علائم اضطراب و افسردگی را نشان ندادند.
نتیجه گیری
محققان شواهدی از تأثیر عاطفی و اجتماعی همه‌گیری COVID-19 را دنبال کردند. بنابراین آنها از مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی (HADS) و شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ (PSQI) به ترتیب برای علائم اضطراب و افسردگی و ارزیابی کیفیت خواب استفاده کردند. برای HADS-A و HADS-D، امتیاز برش 12 یا 10 یا بیشتر به ترتیب نشان دهنده علائم اضطراب و افسردگی بود. به همین ترتیب، برای PSQI، بریدگی 8 نقطه یا بیشتر نشان دهنده کیفیت خواب ضعیف در نظر گرفته شد.
علاوه بر این، محققان عوامل خطر بالقوه مرتبط با ایجاد علائم پس از کووید-19 را دو سال پس از ابتلا به سندرم حاد تنفسی حاد کروناویروس 2 (SARS-CoV-2) شناسایی کردند.
زمینه
خستگی، مانند درد اسکلتی- عضلانی، شایع ترین علامت در سال اول پس از عفونت SARS-CoV-2 است که ارتباط آن را با بار بالاتر پس از کووید-19 نشان می دهد. مطالعات نشان می‌دهند که خستگی پس از کووید-۱۹ با آنسفالومیلیت میالژیک یا سندرم خستگی مزمن (ME/CFS) مشترک است. تجزیه و تحلیل منحنی بازیابی نمایی نشان داد که تنگی نفس در سال‌های پس از COVID-19 کاهش یافته است. با این حال، جالب است که خستگی دو سال پس از کووید-19 کاهش پیدا نکرد، بلکه ادامه یافت، که نشان می‌دهد که شایع‌ترین و طولانی‌ترین علامت پس از کووید-19 است.
این تیم از طریق نتایج آزمایش رونویسی معکوس- واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (RT-PCR) نمونه‌های سواب نازوفارنکس یا دهانی، عفونت SARS-CoV-2 را در این افراد مشخص کردند. آنها از سوابق پزشکی برای تأیید اطلاعات جمعیت شناختی (سن، جنسیت)، بالینی و بستری شدن در بیمارستان استفاده کردند. علاوه بر این، آنها یک مصاحبه تلفنی توسط محققان آموزش دیده برای همه شرکت کنندگانی که دو سال پس از عفونت حاد موافقت کردند، برنامه ریزی کردند. در این مصاحبه، آنها در مورد علائمی که پس از بستری شدن در بیمارستان یا مرحله عفونت حاد ظاهر می شوند جویا شدند. همچنین، آنها اطمینان حاصل کردند که آیا این علائم در طول مدت مطالعه ادامه دارند یا خیر.
به گفته نویسندگان، این مطالعه بزرگترین مقایسه پیگیری بین بیماران بستری و غیر بیمارستانی است. یافته های آن وجود حداقل یک علامت پس از کووید-19 را به ترتیب در 59.7 درصد و 67.5 درصد از بیماران بستری و غیر بستری، دو سال پس از عفونت SARS-CoV-2 نشان داد. مطالعه دیگری توسط هوانگ و همکاران. همچنین نشان داد که 55 درصد از بیماران بستری در بیمارستان علائم پس از کووید-19 را دو سال پس از ترخیص از بیمارستان نشان دادند. با این حال، مطالعه دیگری برای مقایسه مستقیم داده های این مطالعه برای بیماران غیر بستری وجود ندارد.
در مطالعه حاضر، محققان بیماران بستری شده با COVID-19 را از دو بیمارستان شهری در اسپانیا و گروه دیگری از بیماران بستری شده در بیمارستان آلوده به SARS-CoV-2 را از یک محیط سرپایی تحت مدیریت پزشکان عمومی خود انتخاب کردند. آنها از نرم افزار تصادفی سازی مایکروسافت برای انتخاب 400 بیمار برای هر گروه مطالعه استفاده کردند. مطالعه مقطعی کنونی از دستورالعمل‌های گزارش‌دهی تقویت گزارش‌دهی مطالعات مشاهده‌ای در اپیدمیولوژی (STROBE) پیروی کرد. همه شرکت‌کنندگان در این مطالعه در طول موج اول همه‌گیری کووید-19 بین 20 مارس تا 30 آوریل 2020 به عفونت‌های SARS-CoV-2 مبتلا شده بودند. قابل ذکر است که آنها از عفونت‌های پیشرفت‌کننده سایر انواع SARS-CoV-2 رنج نبرده بودند.
محققان خاطرنشان کردند که تنگی نفس و آنوسمی به ترتیب شایع ترین علائم مرتبط با کووید-19 در هنگام شروع در بین بیماران بستری و غیر بستری بودند. در حالی که اولی یک علامت آزاردهنده است که در طول بیماری شدید تجربه می شود، دومی COVID-19 را از تظاهرات بالینی سایر عفونت های تنفسی جدا می کند. همچنین، افرادی که آنوسمی را تجربه می کردند اغلب به دنبال پذیرش در بیمارستان نبودند.
بسیاری از کشورها خوشبین هستند که همه گیری کووید-19 در حال تبدیل شدن به یک بیماری بومی است. با این حال، بروز یا تداوم علائم پس از مرحله حاد عفونت SARS-CoV-2، که در اصطلاح عامیانه “کووید طولانی” نامیده می شود، مسئله مبرم جدیدی است که توجه محققان و دولت ها را به طور یکسان می طلبد.
محققان علائم را فقط به کووید-19 نسبت می دهند و حداکثر یک ماه پس از عفونت SARS-CoV-2 شروع می شوند. تیم به طور سیستماتیک علائم متعدد پس از COVID-19 را در طول مطالعه ارزیابی کرد. به عنوان مثال می توان به تنگی نفس، خستگی، آنوسمی، علائم درد و مه مغزی اشاره کرد. با این حال، آنها به همه شرکت‌کنندگان اجازه دادند تا علائم دیگری را که تجربه کرده‌اند و مرتبط می‌دانند، گزارش کنند.
از آنجایی که میزان مشاهده شده علائم پس از کووید-19 بین بیماران بستری و غیر بستری قابل مقایسه بود، نظارت و درمان طولانی مدت کووید در تمام بیمارانی که تا به حال به COVID-19 مبتلا شده اند بسیار مهم است.
اخیراً، برخی از متاآنالیزها به طور مستقیم بیماران بستری در بیمارستان را با بیماران غیر بستری با دوره پیگیری تا شش ماه پس از عفونت حاد مقایسه کردند. داده های مقایسه ای با دوره های پیگیری بیش از یک سال پس از عفونت حاد SARS-CoV-2 هنوز وجود ندارد.
در مورد مطالعه
به طور کلی، یافته‌های مطالعه کنونی نشان‌دهنده تفاوت‌های ناچیز در شروع COVID-19 و علائم پس از COVID-19 در بین بازماندگان کووید-19 بستری و غیر بستری در بیمارستان است، و این ایده را دوباره احیا می‌کند که هیچ ارتباطی بین توسعه طولانی COVID-19 و شدت COVID-19 در طول مدت وجود ندارد. مرحله حاد عفونت
در مطالعه اخیر منتشر شده در شبکه JAMA باز استمحققان وجود علائم بیماری پس از کروناویروس 2019 (COVID-19) را در بین بیماران بستری و غیر بستری در اسپانیا مقایسه کردند.
در نهایت محققین داده ها را به صورت میانگین یا درصد ارائه کردند. آنها نسبت شانس تعدیل شده (ORs) را با فاصله اطمینان 95 درصد (CIs) محاسبه کردند. برای نتیجه اولیه، آنها تفاوت‌های علائم پس از کووید-19 را در بین دو گروه مطالعه با استفاده از آزمون χ2 یا آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌طرفه مقایسه کردند. علاوه بر این، آنها از رگرسیون لجستیک چند متغیره برای شناسایی ارتباط بالقوه علائم پس از COVID-19 با متغیرهای شناسایی شده در مرحله حاد استفاده کردند که متغیرهای کمکی را در دو گروه مطالعه به طور جداگانه تنظیم کرد.
یافته های مطالعه
مطالعات بیش از 100 علامت پس از کووید-19 را گزارش کرده اند که بر اندام های متعدد انسان (به عنوان مثال، قلبی عروقی، عصبی، تنفسی و اسکلتی عضلانی) تأثیر می گذارد. بررسی‌های متعدد نشان داده‌اند که افرادی که علائم پس از کووید-۱۹ را تجربه می‌کنند، کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی را بدتر کرده‌اند.
اگرچه کمبود مطالعات و متاآنالیز برای ارزیابی شیوع علائم پس از کووید-19 وجود ندارد، اکثر آنها داده‌های جمع‌آوری شده از بیماران بستری و غیر بستری در بیمارستان را داشتند. همچنین، دوره پیگیری آنها به طور مداوم کمتر از شش ماه باقی مانده است.