میکروبافت تزریقی نویدبخش بهبود ریکاوری عصبی عضلانی پس از آسیب های عصب محیطی است

صدها هزار بیمار هر ساله برای ترمیم آسیب های عصبی تحت عمل جراحی قرار می گیرند، و حتی اگر جراح یک روش عالی را انجام دهد، نمی تواند آکسون ها را سریعتر از حدود یک اینچ در ماه رشد دهد. برای آسیب های عصبی در بازو یا قسمت بالای پا، بازسازی ممکن است سال ها طول بکشد؛ با این حال، مسیر منتهی به عضله و خود عضله پس از شش تا ۱۲ ماه بدون اتصال از آکسون ها به طور جبران ناپذیری تحلیل می رود و منجر به از دست دادن دائمی عملکرد حرکتی و حسی می شود. کیسی کالن، دکترا، دانشیار جراحی مغز و اعصاب. این تحقیق با افزایش بازه زمانی برای اتصال مجدد آکسون‌های بیمار به عضله، می‌تواند میزان بهبودی بیماران را بدون ایجاد آسیب بیشتر بهبود بخشد.

محققان اولین میکروبافت تزریقی حاوی نورون های حرکتی و حسی را که در بافت محافظ محصور شده اند، مهندسی کردند که رابط های عصبی-عضلانی مهندسی شده بافت (TE-NMIs) نامیده می شود. به گفته محققان دانشکده پزشکی پرلمن، نورون‌های TE-NMI منبعی از آکسون‌ها برای عضلات موش‌هایی که دچار آسیب‌های عصبی شده‌اند، فراهم می‌کنند و برای جلوگیری از انحطاط و از دست دادن عملکرد، ماهیچه‌ها را “بنیاد” می‌کنند، در حالی که عصب آسیب‌دیده دوباره رشد می‌کند. دانشگاه پنسیلوانیا. یافته های آنها در منتشر شد مواد زیست فعال

به عنوان مثال، بیمارانی که از آسیب شبکه بازویی رنج می برند – انقباض ریشه عصبی که در آن اعصاب از نخاع دور می شوند – ممکن است عملکرد آرنج خود را بازیابند، اما به احتمال زیاد هرگز عملکرد دست خود را بازی نخواهند کرد. در این موارد، جراح مغز و اعصاب معمولاً یک عصب سالم را در نزدیکی دست می شکافد و مسیر آن را تغییر می دهد تا عضلات دست را تحریک کند تا عملکرد جزئی را در حالی که عصب دوباره رشد می کند، بازیابی کند. محققان پیشنهاد می کنند که TE-NMI به طور بالقوه بدون آسیب رساندن به عصب سالم بیمار، کار کامل تری را انجام می دهند.

دانشگاه پنسیلوانیا