نحوه ارزیابی پاسخ بالینی در مولتیپل میلوما

محتوای حمایت شده توسط تحقیقات سربا16 مارس 2023بررسی شده توسط لویی کاستل

در این مصاحبه، Cerba Research توضیح می‌دهد که چگونه تیم‌هایش توانستند پاسخ بالینی را در بیماران مولتیپل میلوما (MM) که تحت درمان آنتی‌بادی‌های مونوکلونال بودند، ارزیابی کنند.

آیا می توانید به طور خلاصه یک نمای کلی از مولتیپل میلوما (MM) را در اختیار خوانندگان ما قرار دهید؟

در مولتیپل میلوما (MM)، نوعی سرطان مغز استخوان، سلول‌های پلاسما بدخیم سطوح بالایی از پروتئین ایمونوگلوبولین مونوکلونال (پروتئین M) ترشح می‌کنند که می‌تواند با الکتروفورز پروتئین سرم (SPEP) یا الکتروفورز ایمونوفیکساسیون (IFE) شناسایی شود.

معیارهای گروه کاری بین المللی میلوما (IMWG) تصریح می کند که نمونه های سرم بیماران باید نتایج منفی را برای پروتئین M توسط SPEP/IFE ارائه کنند تا پاسخ کامل (CR) یا CR دقیق (sCR) تعیین شود.

آنتی بادی های مونوکلونال چه نقشی دارند و چرا اهمیت دارند؟

آنتی بادی های مونوکلونال اثربخشی درمانی را در تعدادی از بدخیمی ها نشان داده اند، اما می توانند نحوه تفسیر داده های IFE را مختل کنند. به عنوان مثال، داراتوموماب یک آنتی بادی مونوکلونال CD38 IgG1k (mAb) در توسعه بالینی برای درمان MM است.⁵ که پاسخ های بالینی را نشان داده است که با گذشت زمان تشدید می شود. این امر نیاز به ارزیابی CR/sCR توسط SPEP/IFE دارد.

حدود نیمی از بیماران مبتلا به MM پروتئین M IgG1k تولید می کنند. در زیر مجموعه ای از بیماران، داراتوموماب یا کمپلکس داراتوموماب-ضد ایدیوتایپ ممکن است همراه با پروتئین M درون زا مهاجرت کنند. غلظت‌های حالت پایدار داراتوموماب (با دوز 16 میلی‌گرم/کیلوگرم در هفته، دو ماه یکبار و سپس ماهانه) به آسانی در اکثر سنجش‌های SPEP و IFE قابل تشخیص است.

اهداف اصلی هنگام ارزیابی پاسخ بالینی در MM چیست؟

هدف اصلی اعتبارسنجی و اجرای یک سنجش رفلکس تداخل داراتوموماب (DIRA) است که پروتئین M را از داراتوموماب متمایز می‌کند، همانطور که توسط IFE ارزیابی شده است، تا مشخص شود آیا آزمایش اضافی برای ارزیابی CR/sCR ضروری است (یعنی بررسی مغز استخوان). برای انجام این کار، نمونه‌های سرم انسانی از بیماران مبتلا به MM (51 = n) را از یک منبع تجاری یا بیماران تحت درمان با داراتوموماب در کارآزمایی‌های بالینی (n = 33) دریافت می‌کنیم.

نمونه های بالینی چگونه ارزیابی می شوند؟

Cerba یک سری آزمایش IFE سرم را با استفاده از کیت های Maxikit Hydragel 9IF (Sebia Electrophoresis, Norcross, GA) مطابق با مشخصات سازنده انجام می دهد.

برای تعیین پروتئین مونوکلونال موجود در هر نمونه از آنتی سرم علیه ایمونوگلوبولین های گاما (IgG)، زنجیره های سنگین آلفا و مو و زنجیره های سبک کاپا (κ) و لامبدا آزاد و محدود استفاده می شود.

سپس نمونه‌های سرم را برای بیماران تحت درمان با داراتوموماب و با داراتوموماب با یا بدون mAb ضد ایدیوتیپ (موش ضد huMaxCD38؛ کلون 5-3-9-4) در دمای اتاق به مدت 15 دقیقه قبل از آنالیز با IFE با استفاده از IgG و Igκ انکوبه می‌کنیم. آنتی سرم

برای نشان دادن اینکه آنتی بادی ضد ایدیوتایپ به داراتوموماب متصل می‌شود و بدون اینکه تأثیری در شناسایی و مهاجرت پروتئین M درون‌زا داشته باشد، نمونه‌های سرم تجاری موجود از بیماران MM (51 نفر) با داراتوموماب، ضد ایدیوتایپ یا داراتوموماب اضافه شدند. + آنتی ایدیوتیپ (500 و 1000 میکروگرم بر میلی لیتر؛ نسبت 1:1) IgG و Igκ)، و سپس توسط IFE برای ارزیابی تغییرات در مهاجرت پروتئین M مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

سایر بخش‌های کلیدی تجزیه و تحلیل که برای قضاوت در مورد مؤثر بودن ارزیابی باید تعیین شود کدامند؟

عوامل مختلفی وجود دارد که باید در نظر بگیریم. حد پایین تشخیص (LOD) با ارزیابی داراتوموماب ± ضد ایدیوتیپ در یک محدوده دینامیکی مرتبط بالینی تعیین می شود تا کمترین غلظت شناسایی شده توسط ≥1 پارامتر (داراتوموماب igg، داراتوموماب + آنتی ایدیوتیپ کمپلکس IgG، داراتوموماب Igκ، داراتوموماب + ضد تعیین شود. -idiotype Igκ برای IFE؛ داراتوموماب یا داراتوموماب + ضد ایدیوتایپ توسط SPEP).

سپس تکرارپذیری را تضمین می کنیم. ما سه آزمایش مستقل از 10 نمونه از بیماران تحت درمان با داراتوموماب را انجام دادیم که به PR یا بهتر و پروتئین M ≤5 گرم در دسی لیتر رسیده بودند. این اجراها با استفاده از DIRA انجام شد و نتایج (DIRA-مثبت یا DIRA-منفی) برای تکرارپذیری مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت، دو بازبین مستقل همه نتایج را برای بررسی تطابق بررسی و تفسیر می‌کنند.

پس از تکمیل ارزیابی DIRA، انتظار دارید در نتایج چه چیزی پیدا کنید؟

در یک مورد خاص، الگوی DIRA از داراتوموماب ± ضد ایدیوتایپ به عنوان کنترلی برای مهاجرت آنتی بادی درمانی و زوج‌های تغییر یافته داراتوموماب-ضد ایدیوتیپ استفاده کرد.

سپس سرم پایه و ضد ایدیوتایپ پس از درمان مقایسه شد تا مشخص شود که آیا پروتئین M پس از جابجایی داراتوموماب باقی مانده است یا خیر. نتایج مثبت DIRA، در این مورد، پروتئین M را نشان داد، در حالی که نتایج منفی DIRA فقط یک تغییر در داراتوموماب را نشان داد اما پروتئین M باقی‌مانده را نشان نداد (شکل 4، خطوط 8، 12).

ما همچنین حد پایین تشخیص (LOD) را در نمونه‌های سرم MM، با استفاده از IFE در 100 میکروگرم در میلی‌لیتر در 9 نمونه از 10 نمونه با پارامتر ≥1 و در 200 میکروگرم بر میلی‌لیتر در 10 نمونه از 10 نمونه تعیین کردیم. در نمونه‌های مشابهی که توسط SPEP آنالیز شدند، داراتوموماب و داراتوموماب به‌علاوه کمپلکس ضد ایدیوتایپ را می‌توان با غلظت 100 میکروگرم در میلی‌لیتر در 3 نمونه از 10 نمونه و 200 میکروگرم در میلی‌لیتر در 10 نمونه از 10 نمونه شناسایی کرد.

در 10 مورد از 10 (100٪) نمونه بیمار تحت درمان با داراتوموماب، نتایج در هر سه آزمایش مستقل ثابت بود و سطح کافی از تکرارپذیری و تطابق DIRA را نشان داد.

چه چیزی DIRA را به روشی مناسب برای ارزیابی پاسخ بالینی در مولتیپل میلوما تبدیل می کند؟

DIRA امکان شناسایی پاسخ های بالینی را فراهم می کند. در یک مطالعه، مجموعاً 33 نمونه از بیماران تحت درمان با داراتوموماب از چندین مطالعه مختلف برای پاسخ بالینی با استفاده از DIRA مورد ارزیابی قرار گرفتند. 13 بیمار (39٪) DiRA منفی بودند، 10 نفر از آنها به CR بر اساس مغز استخوان و FLC تایید شدند در حالی که 20 نفر (61٪) DIRA مثبت بودند، به این معنی که آنها همچنان تحت نظر خواهند بود.

همانطور که گفته شد، DIRA یک روش خاص و قابل تکرار است که می‌تواند تداخل داراتوموماب را روی IFE سرم در 100 تا 200 میکروگرم در میلی‌لیتر تایید کند. علاوه بر این، وضعیت منفی DIRA نشان می‌دهد که آزمایش‌های اضافی برای تأیید CR/sCR و معیارهای پاسخ IMWG مورد نیاز است، ممکن است نیاز به اصلاح داشته باشد زیرا mAbs برای درمان MM تأییدیه دریافت می‌کنند.