«نرده‌های محافظ» جدید می‌تواند به طور قابل توجهی مراقبت با کیفیت بالا را با استفاده از سلامت از راه دور تقویت کند

برای حل مشکلاتی که پزشکی از راه دور را متوقف می کند، آنها استدلال می کنند که چارچوبی لازم است تا اطمینان حاصل شود که ارائه دهندگان می توانند مراقبت هایی را ارائه دهند که سه شرط کلیدی را برآورده می کند. اولاً، سلامت از راه دور باید فرد محور باشد تا امکان ملاقات هایی را فراهم کند که بیماران در آن احساس ارتباط و شنیدن داشته باشند. همچنین باید برای افراد با هر پیشینه، و همچنین برای کسانی که دارای اختلالات شناختی احتمالی هستند و کسانی که در مناطقی زندگی می‌کنند که دسترسی سریع به اینترنت در آن امکان پذیر نیست، منصفانه و قابل دسترسی باشد. در نهایت، پزشکی از راه دور باید با برنامه های مراقبت کلی بیماران یکپارچه و هماهنگ شود. ارائه دهندگان همچنین باید ساختار حمایت اجتماعی و توانایی بیمار برای دریافت داروهای تجویز شده را درک کنند.

همه‌گیری COVID-19 ارزش بسیار زیاد پزشکی از راه دور را برای ارتباط از راه دور بیماران و پزشکان برای طیف گسترده‌ای از نیازهای مراقبت‌های بهداشتی آشکار کرد. اما هنگام درمان بیماران مسن، می بینیم که پزشکی از راه دور از بسیاری جهات مهم کوتاهی می کند. مشکل این است که ارائه مراقبت های بهداشتی از راه دور به سادگی با توجه به نیازهای افراد مسن طراحی نشده است.”

نویسندگان می نویسند: «این همه گیری به ما آموخته است که سیستم مراقبت های بهداشتی ما آسیب پذیر است و برای ارائه مراقبت های ایمن و مؤثر در آینده باید از قابلیت هایی مانند سلامت از راه دور استفاده کند.

علاوه بر این، آنها می گویند که ضروری است که ارائه دهندگان در مهارت های منحصر به فرد برای ارائه مراقبت از راه دور به افراد مسن تر آموزش ببینند: “به این دلیل که یک ارائه دهنده در ارائه مراقبت های حضوری به خوبی آموزش دیده است، به این معنی نیست که همان ارائه دهنده قادر به ارائه خدمات با کیفیت بالا است. آنها می گویند: مراقبت از راه دور.