محققان سواب‌ها را با استفاده از واکنش زنجیره‌ای پلیمراز کمی (qPCR) تجزیه و تحلیل کردند و تمام بیمارانی که نمونه‌های مثبتی که توسط پزشک در روز صفر جمع‌آوری شده بود، در آنالیزهای مطالعه قرار گرفتند. همه این شرکت کنندگان عفونت MPXV را تایید کرده بودند.
یافته های مطالعه
توافق کلی بین سواب‌های اوروفارنکس که توسط پزشک و خود جمع‌آوری شده بود، کمتر از نمونه‌های دیگر بود، به احتمال زیاد به دلیل تنوع در کیفیت نمونه. با این حال، نوسانات بار ویروسی در داخل حلق نیز ممکن است.
شرکت‌کنندگان نمونه‌های خود جمع‌آوری‌شده را پس از جمع‌آوری در دمای 4 درجه سانتی‌گراد ذخیره کردند و با سرویس پیک تماس گرفتند که این نمونه‌ها را برای آزمایش‌های تشخیصی به آزمایشگاه میکروبیولوژی در اسپانیا منتقل کردند.
به طور خلاصه، رویکرد خود نمونه‌گیری که در مطالعه حاضر مورد بررسی قرار گرفت، مزایای قابل توجهی را برای بیماران و کنترل بیماری ارائه داد. ادغام آبله میمون در آزمایشات معمول با سایر بیماری های مقاربتی در جمعیت های پرخطر را تسهیل کرد. مطالعات آینده باید جمع‌آوری نمونه را بهینه کرده و نمونه‌های بیشتری مانند بزاق را شامل شود تا سهولت آزمایش تشخیصی را برجسته کند.
*تذکر مهم
علاوه بر این، محققان هیچ تفاوت قابل توجهی در آستانه چرخه (Cتی) مقادیر بین ضایعات پوستی و نمونه های گلو که توسط پزشک و خود جمع آوری شده است. برعکس، سواب‌های رکتال که خود جمع‌آوری شده بودند، C بالاتری داشتندتی مقادیر نسبت به نمونه های جمع آوری شده توسط پزشک، با اختلاف مطلق 5.5. و فاصله اطمینان 95% (CI). میانگین Cتی مقادیر سواب های جمع آوری شده توسط پزشک و خود فرد به ترتیب 22.5 و 23.2 با اختلاف مطلق 0.7 بود. و CI 95٪.
نتیجه گیری
در مطالعه اخیر ارسال شده به medRxiv* سرور، تیمی از محققان عملکرد بیماران آلوده به ویروس آبله میمون (MPXV) را در مقایسه با نمونه‌های بالینی جمع‌آوری‌شده توسط پزشک، از جمله ضایعات پوستی، سواب‌های حلقی و رکتوم در آزمایش‌های تشخیصی ارزیابی کردند.
زمینه
محققان بالاترین توافق کلی را 98 درصد در سواب های ضایعات پوستی ذکر کردند. با کمال تعجب، تنها یک فرد در نمونه سواب ضایعه پوستی که توسط پزشک جمع آوری شده بود، منفی و در نمونه سواب ضایعه پوستی که توسط خود جمع آوری شده بود، مثبت بود. به همین ترتیب، توافق کلی برای نمونه‌های گلو و رکتوم 79% و 90% با مقادیر کاپا به ترتیب 0.49 و 0.6 بود.
medRxiv گزارش‌های علمی مقدماتی را منتشر می‌کند که توسط همتایان بررسی نمی‌شوند و بنابراین، نباید به‌عنوان نتیجه‌گیری، راهنمای عمل بالینی/رفتار مرتبط با سلامتی در نظر گرفته شوند یا به عنوان اطلاعات ثابت تلقی شوند.
بر اساس آزمایش تقویت اسید نوکلئیک و اخیراً بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19)، خودنمونه‌گیری یک استراتژی قابل اعتماد برای تشخیص بیماری‌های مقاربتی (STDs) مانند کلامیدیا و سوزاک است. با این حال، این رویکرد هنوز برای تشخیص آبله میمون آزمایش و تایید نشده است.
در مورد مطالعه
به گفته نویسندگان، این اولین مطالعه ای است که امکان سنجی رویکرد خود نمونه برداری برای تشخیص MPXV را نشان می دهد. به طور کلی، سواب‌های جمع‌آوری‌شده توسط پزشک دارای دقت بالا و بارهای ویروسی قابل مقایسه با سواب‌های جمع‌آوری‌شده توسط پزشک بودند. سواب‌های پوستی جمع‌آوری‌شده توسط بیمار معمولاً برای تشخیص بیماری‌های پوستی شایع مانند تبخال یا واریسلا استفاده نمی‌شوند. با این حال، این نمونه‌های سواب جمع‌آوری‌شده توسط بیمار از ضایعات پوستی دارای ویژگی‌های عملکرد بالا قابل مقایسه با نمونه‌های سواب جمع‌آوری‌شده توسط پزشک بودند.
همه شرکت‌کنندگان در مطالعه یک کیت تست خانگی حاوی دستورالعمل‌هایی از جمله سواب‌های با نوک داکرون برای جمع‌آوری نمونه، ظروف سواب از قبل برچسب‌گذاری شده و یک پاکت پستی دریافت کردند. این تیم به این افراد برای جمع‌آوری نمونه‌ها آموزش دادند و از آنها خواستند تا سواب‌هایی را از ضایعات پوستی، اوروفارنکس و رکتوم در روز اول مطالعه جمع‌آوری کنند.
در مطالعه حاضر، محققان ارزیابی دقت تشخیصی خود نمونه برداری را در تنظیمات MPXV انجام دادند. آنها افرادی را از سه مرکز در اسپانیا که ده روز قبل از غربالگری مطالعه با ضایعاتی که نشان دهنده عفونت MPXV بودند، انتخاب کردند. یک متخصص پوست یا یک متخصص STD این بیماران را از نظر بالینی ارزیابی کرد و کسانی را که مشکوک به عفونت MPXV بودند در مطالعه ثبت نام کرد.