نظارت مبتنی بر مورد سرخجه و سرخک تا سال 2021 در سراسر SEAR اجرا شده بود. یک شبکه آزمایشگاهی سرخک- سرخجه در سال 2003 در SEAR ایجاد شد که شامل 58 آزمایشگاه بود که تا سال 2021 حداقل یک آزمایشگاه در هر کشور وجود داشت.
بر اساس WHO و صندوق بین المللی اورژانس کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) پوشش منطقه ای RCV در سال 2013 12 درصد و در سال 2021 86 درصد برآورد شد.
در سال 2013، تنها دو کشور به هدف شاخص حساسیت دست یافتند (≥ دو مورد غیر سرخک و غیر سرخجه دور انداخته شده به ازای هر 100000 نفر).
یک کمیسیون راستی‌آزمایی منطقه‌ای برای حذف سرخجه و سرخک در سال 2016 تشکیل شد که چارچوب را برای تأیید حذف در سال 2020 به‌روزرسانی کرد. این کمیسیون (در سال 2020) حذف سرخجه را در سریلانکا و مالدیو تأیید کرد. انتقال سرخجه بومی بیش از 36 ماه در سه کشور (تیمور-لست، کره شمالی و بوتان) در انتظار تایید اتفاق نیفتاد.
نتیجه گیری
از سوی دیگر، موارد CRS در طی سال‌های 2013-21 به دلیل افزایش یا ایجاد نظارت CRS افزایش یافت. ژنوتیپ جدایه های بالینی ویروس سرخجه در تایلند و هند 2B، در هند 1J و در تایلند 1E بود.
دو کشور برای از بین بردن انتقال سرخجه تا سال 2021 تأیید شده‌اند. با این وجود، چالش‌هایی برای حذف سرخجه در SEAR وجود دارد.
چالش‌های دیگر شامل حساسیت نظارتی کمتر از حد مطلوب، شکاف‌های ایمنی، محدودیت‌های بودجه، و آمادگی ناکافی و واکنش ناکافی در برابر شیوع بیماری است. دستیابی به اهداف حذف سرخجه در کشورهای SEAR مستلزم اقدامات تشدید شده برای اجرای مداخلات در یک بازه زمانی کوتاه است.
یک گزارش هفتگی اخیر بیماری و مرگ و میر، پیشرفت در جهت از بین بردن سرخجه در منطقه جنوب شرق آسیا (SEAR) سازمان بهداشت جهانی (WHO) را تشریح کرد.
بالاترین پوشش منطقه ای (93٪) در سال 2019 قبل از شروع همه گیری بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) ثبت شده است. فعالیت‌های ایمن‌سازی تکمیلی (SIA) در طول سال‌های 2013-21 در تمام کشورهای SEAR به جز سریلانکا آغاز شد و بیش از 514 میلیون نفر را تحت پوشش قرار داد.
مراقبت سرخجه
مطالعه: پیشرفت به سمت حذف سرخجه – سازمان بهداشت جهانی منطقه جنوب شرق آسیا، 2013-2021. اعتبار تصویر: NovikovAleksey/Shutterstock.com
برنامه های واکسیناسیون سرخجه
در سال 2013، کشورهای SEAR اهدافی را برای حذف سرخک و کنترل سندرم سرخجه مادرزادی (CRS) و سرخجه تا سال 2020 اتخاذ کردند. در سال 2019، این کشورها برنامه هایی را برای حذف سرخجه و سرخک تا سال 2023 اعلام کردند.
نظارت CRS در تمام کشورهای SEAR ایجاد شد. تایلند، کره شمالی و سریلانکا CRS را از طریق نظارت ملی یکپارچه بیماری گزارش می کنند، در حالی که سایر کشورها از طریق نظارت بر سایت نگهبان گزارش می دهند. هفت کشور CRS را در سال 2021 گزارش کردند که از شش کشور در سال 2013 بیشتر بود.
بروز CRS و سرخجه
نویسندگان در مطالعه حاضر پیشرفت در حذف سرخجه در SEAR را بین سال‌های 2013 و 2021 مورد بحث قرار دادند.
در مجموع، کشورهای SEAR در بین سال‌های 2013 و 2021 به پیشرفت قابل توجهی در حذف سرخجه دست یافتند. پوشش ایمن‌سازی RCV بیش از 600 درصد افزایش یافت، در حالی که بروز سرخجه 80 درصد کاهش یافت. افزایش بروز CRS در این دوره نشان دهنده بهبود نظارت است.
به عنوان مثال، پوشش واکسیناسیون در طول همه گیری COVID-19 کاهش یافت و نظارت را مختل کرد. در سال 2021، 18 درصد از نوزادان واکسینه نشده در سراسر جهان در SEAR بودند.
واکسن حاوی سرخجه (RCV) فقط در بوتان، مالدیو، بنگلادش، تایلند و سریلانکا قبل از سال 2013 موجود بود. سایر کشورهای SEAR این واکسن را طی سال های 2013-21 معرفی کردند. از این تعداد، تنها سه کشور دوز دوم را قبل از سال 2013 ارائه کردند. بقیه بین سال‌های 2013 و 2021 نسخه دوم را ارائه کردند.
نرخ موارد دور ریخته شده در منطقه در سال 2013 0.91 و در سال 2021 1.52 برآورد شد. با این وجود، تنها پنج کشور تا سال 2021 به هدف رسیدند.
موارد سرخجه در SEAR 80 درصد کاهش یافت و از 10,434 در سال 2013 به 2,103 در سال 2021 رسید. همچنین بروز سالانه سرخجه در سال 2021 با 1.1 مورد در هر 1,000,000 جمعیت 80 درصد کمتر از سال 2013 بود.