واکسن نانوذرات در کشت سلولی و موش آزمایش شد. مطالعات در کشت سلولی نشان داد که نانوذرات پروتئین به طور موثری برای فعال کردن سلولهای دندریتیک که برای القای پاسخهای ایمنی محافظتی در برابر پاتوژنها حیاتی هستند، جذب میشوند. مشخص شد که واکسن بی خطر، زیست سازگار، زیست تخریب پذیر و بسیار ایمنی زا در حیوانات است.
دکتر بائوژونگ وانگ، نویسنده ارشد این مطالعه و استاد برجسته دانشگاه در موسسه علوم زیست پزشکی در دانشگاه ایالتی جورجیا
منبع:
واکسن نانوذره پروتئینی دولایه، که با بخش تثبیت شده ویروس آنفولانزا (ساقه هماگلوتینین (HA) ساخته شده است، پاسخهای ایمنی واکنشپذیری را القا میکند و ایمنی متقاطع قوی و پایدار را در برابر سویههای ویروس آنفلوانزا B هر دو دودمان ایجاد میکند. . یافته ها در مجله منتشر شده است بیومواد.
وانگ گفت: «هدف بعدی ما ترکیب نانوذرات آنفولانزای A از مطالعه قبلی خود با نانوذرات آنفولانزای B است که در اینجا ساخته و آزمایش کردهایم تا یک واکسن نانوذرات جهانی چند ظرفیتی آنفلوانزا علیه هر دو آنفولانزای A و B ایجاد کنیم.
بر اساس مطالعه جدیدی که توسط محققان مؤسسه علوم زیست پزشکی در دانشگاه ایالتی جورجیا انجام شد، واکسن جهانی جدید آنفولانزا از ویروسهای آنفلوانزا B محافظت میکند، دفاع گستردهای در برابر سویههای مختلف ارائه میدهد و محافظت ایمنی را بهبود میبخشد.
در این مطالعه، ما آنتی ژن های ساقه HA تثبیت شده با ساختار را از آنفولانزای B و نانوذرات پروتئینی دولایه به عنوان کاندیدای واکسن جهانی آنفلوانزا B تولید کردیم. ما دریافتیم که نانوذرات پروتئین لایهای ترکیب شده با آنتیژنهای ثابت تثبیتشده با ساختار، پتانسیل یک واکسن جهانی آنفولانزا با قدرت و گستردگی محافظت ایمنی بهبود یافته را دارند.
اپیدمی های آنفولانزا یک تهدید بزرگ برای سلامت عمومی است و آنفلوانزای نوع B با چندین شیوع شدید آنفولانزا همزمان شده است. حدود یک چهارم موارد عفونت بالینی هر ساله توسط ویروس آنفولانزا B ایجاد می شود. ویروسهای آنفلوانزا B گاهی اوقات سویههای غالب در گردش در فصول آنفلوانزا هستند، مانند فصل آنفولانزای ۲۰۱۹-۲۰ ایالات متحده که آنفولانزای B باعث بیش از ۵۰ درصد عفونتها شد.
آهنگ، Y. و همکاران (2022) نانوذرات پروتئینی لایهای حاوی ساقه آنفلوانزا B HA باعث ایجاد حفاظت متقابل پایدار در برابر ویروسهایی شد که هر دو اصل و نسب ویروسی را پوشانده بودند. بیومواد. doi.org/10.1016/j.biomaterials.2022.121664.