خودروهای الکتریکی محافظتی در برابر خرابی محمولهها را فراهم میکنند، که به اثربخشی آنها به عنوان یک ارتباط بین سلولی و حامل منابع میافزاید، اما همچنین منجر به تکثیر فیبروتیک خطرناکتر میشود.
بر اساس یک مقاله اخیر آرتریت و روماتولوژی.
اسکلروز سیستمیک – که به عنوان اسکلرودرمی نیز شناخته می شود – که با بافت سفت و سفت شده به نام فیبروز شناخته می شود، می تواند پوست و همچنین سایر اندام ها را تحت تأثیر قرار دهد. بیشتر تحقیقات بر روی آسیب شناسی و نقطه شروع فیبروز متمرکز شده اند، اما محققان دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی بر روی عواملی که باعث گسترش آن می شود تمرکز کرده اند.
Feghali-Bostwick این تحقیق را از نظر بالینی هیجانانگیز میداند، زیرا توقف ارتباطات EV یا تغییر محموله آنها میتواند به یک امکان درمانی برای بیماران اسکلرودرمی و همچنین مبتلایان به فیبروز به دلیل سایر اختلالات و بیماریها تبدیل شود. او گفت: «تحقیق هنوز در مراحل اولیه است. اما این بسیار امیدوارکننده است که بتوانیم از خودروهای الکتریکی برای درمان استفاده کنیم.
منبع:
او همچنین فیبروز ناشی از اسکلرودرمی را به عنوان یک بیماری اولیه توصیف می کند به این معنا که بسیار شبیه به فیبروز ناشی از بیماری های دیگر است. یافتن راه هایی برای درمان فیبروز در بیماران اسکلرودرمی، فیبروز ناشی از سایر اختلالات را نیز درمان می کند.
تیم تحقیقاتی همچنین دریافتند که وسایل نقلیه الکتریکی میتوانند فیبروبلاستهای خفته را در ریههای سالم فعال کنند که باعث ایجاد فیبروز در آن ناحیه و زنجیرهای از گسترش فیبروتیک میشود. Feghali-Bostwick می گوید تحقیقات بیشتری برای تعیین تأثیر آن پس از خروج از ریه ها مورد نیاز است.
و نتایج آنها ممکن است راه را برای درمانها برای کند کردن گسترش فیبروز و کاهش بار اسکلرودرمی بر روی بیماران هموار کند.
دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی
وی گفت: آسم فیبروز مجاری هوایی است و سیروز الکلی کبد فیبروز کبد است. “درک اسکلرودرمی دری را برای درک بهتر همه این شرایط دیگر نیز باز می کند. و پیشرفت های درمانی جدید احتمالا در آن شرایط دیگر موثر خواهد بود.”
Feghali-Bostwick و تیمش به بررسی خودروهای الکتریکی آزاد شده از بافت ریه بیماران مبتلا به اسکلرودرمی پرداختند. و آنها دریافتند که نه تنها ریه های فیبروتیک EVهای بیشتری نسبت به همتایان سالم خود آزاد می کنند، بلکه EV ها را با پروتئین فیبروتیک بیشتری نسبت به همتایان سالم خود آزاد می کنند. مطالعات قبلی همبستگی بین EVs و سیگنال های فیبروتیک آنها را به عنوان محموله نشان داده اند، و این مطالعه اخیر بیشتر از این یافته ها پشتیبانی می کند.
دکتر کارول فغالی بوستویک، استاد ممتاز بخش روماتولوژی و ایمونولوژی MUSC و صندلی وقفی SmartState و Kitty Trask Holt برای تحقیقات اسکلرودرمی و همچنین نویسنده اصلی مقاله است. او به سه نشانه اسکلرودرمی اشاره میکند که به عنوان یک اختلال بافت همبند خود ایمنی در نظر گرفته میشود: ناهنجاریهای عروقی، اختلال در تنظیم سیستم ایمنی و فیبروز. با فیبروز، سلول ها بیش از حد اجزای ماتریکس خارج سلولی مانند کلاژن می سازند. تعداد زیادی از این پروتئین ها انباشته می شوند و باعث ضخیم شدن بافت ها می شوند. به عنوان مثال، ریه های ضخیم یا سخت قادر به انبساط و جمع آوری اکسیژن کافی نیستند.
وزیکولهای خارج سلولی (EVs) در لیپیدها متصل میشوند و اسیدهای نوکلئیک، پروتئینها و سایر چربیها را از یک سلول به سلول دیگر حمل میکنند، و تحقیقات نوظهور پتانسیل آنها را برای درمان دارویی هدفمند در صورت تغییر محمولهشان نشان میدهد. به گفته مؤسسه ملی بهداشت، خودروهای الکتریکی حملکنندههای کارآمدی هستند که میتوانند به یک پلتفرم دارویی موفق تبدیل شوند، زیرا مانند نسخههای مصنوعی واکنش ایمنی غیرقانونی ندارند و به طور گسترده در سراسر بدن در دسترس هستند.
مرجع مجله: