پاسخ های ایمنی در برابر ویروس آبله میمون در مورد شیوع 2022

یک مطالعه جدید منتشر شده در بیماری های عفونی لانست با هدف تجزیه و تحلیل سینتیک القای سلول T خاص آبله، مشخصات التهابی، و مشخصات التهابی در موارد انسانی شیوع آبله میمون فعلی.

در مورد مطالعه

آزمایش‌های قبلی در مدل‌های حیوانی نشان می‌دهد که همه عوامل ایمنی به پاکسازی ویروس کمک می‌کنند و سلول‌های CD8+ T مهم‌ترین آنها هستند. علاوه بر این، یک مطالعه گزارش داد که همه موارد نقاهت برای پاسخ‌های IgG، IgM، سلول B و T اختصاصی ارتوپاکس ویروس مثبت بودند. همچنین، در برخی از افرادی که به عفونت آبله میمون مبتلا نشده بودند، یک پاسخ ایمنی اختصاصی ارتوپاکس ویروس مشاهده شد.

فرکانس سلول های T CD4+CD38+ و CD8+CD38+ در بیماران در مقایسه با افراد سالم مشاهده شد که برای نشانگرهای PD-1 و CD57 نیز مشابه بودند. هیچ تفاوتی در پروفایل سلول های ایمنی بین بیماران HIV مثبت و HIV منفی مشاهده نشد در حالی که پروفایل ایمنی کمتر تغییر یافته برای بیماران مبتلا به علائم کم مشاهده شد. سیتوکین های التهابی بالاتر (IL-1β، IL-6، IL-8، و TNF) در بیماران مبتلا به ویروس آبله میمون در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد که حتی پس از بهبودی نیز بالاتر بود.

گزارش شده است که واکسن آبله 85 درصد در برابر ویروس آبله میمون محافظت متقابل دارد. با این حال، محدودیت های آن شامل محدودیت برای افراد بالای 40 سال و مصونیت پس زمینه قابل بحث است. در دسترس نبودن ایمنی محافظ در بین جوانان ممکن است به گردش ویروس آبله میمون در بین انسان ها منجر شود.

مشاهده شد که واکسیناسیون آبله قادر به محافظت کامل در برابر ویروس آبله میمون نیست اما می تواند در برابر بیماری شدید محافظت کند. علاوه بر این، تولید بیش از حد سیتوکین ها در بیماران مبتلا به عفونت شدید آبله میمون مشاهده شده است که نشان دهنده ارتباط بین شدت بالینی و پاسخ ایمنی نامتعادل است. با این حال، هیچ اطلاعاتی در مورد پویایی پاسخ ایمنی در انسان در شیوع فعلی در دسترس نیست.

این مطالعه شامل 17 بیمار مبتلا به ویروس آبله میمون تایید شده آزمایشگاهی بود که 10 تا 12 روز پس از شروع علائم و ده فرد سالم مورد آزمایش قرار گرفتند. نمونه های جمع آوری شده از همه بیماران به چهار گروه تقسیم شدند: T0-T3، T4-T7، T8-T11، و T12-T20 روز از شروع علائم. اطلاعات دموگرافیک، اپیدمیولوژیک، آزمایشگاهی و بالینی از کلیه بیماران جمع آوری شد.

بنابراین، مطالعه حاضر گسترش زودهنگام سلول های CD4+ و CD8+ T موثر فعال را در نتیجه عفونت ویروس آبله میمون نشان داد که در طول زمان ادامه می یابد. همه شرکت کنندگان همچنین بدون توجه به عفونت HIV، یک پاسخ سیتوکین قوی داشتند. بنابراین، واکسن MVA می تواند به عنوان یک واکسن ضد آبله میمون برای جمعیت پرخطر استفاده شود. تحقیقات بیشتر در مورد ایمنی طولانی مدت برای حمایت از فرضیه فعلی مورد نیاز است.

محدودیت ها

علاوه بر این، بیان بالاتری از CCR7، CD69، CXCR5، CD95، CCR6، CXCR3، CD28، CD4RA و CD27 در بیماران در مقایسه با افراد سالم در مرحله پس از حاد مشاهده شد. نتایج مشابهی برای سلول های CD8 + T همراه با بیان مجدد CD45RA مشاهده شد. علاوه بر این، بیماران مبتلا به آبله میمون درصد بالاتری از سلول های T حافظه موثر را نشان دادند که CD45RA را دوباره بیان می کردند که CD57، PD1 یا هر دو را بیان می کردند.

نتایج نشان داد که میانگین سنی بیماران 39.5 سال است. 7 نفر با درمان ضد رتروویروسی HIV مثبت گزارش شدند، اما HIV-RNA غیرقابل شناسایی و تعداد سلول های T CD4+ بیش از 350 سلول در میکرولیتر بود. گزارش شد که 10 شرکت کننده HIV منفی در پروفیلاکسی قبل از مواجهه (PrEP) بودند. مسیر انتقال برای 14 بیمار رابطه جنسی گزارش شد.

مطالعات بیش از 60000 مورد انسانی آبله میمون را در کشورهای غیر بومی تا مه 2022 گزارش کرده اند. مشاهده شده است که شیوع فعلی با عفونت های قبلی آبله میمون در مرکز و غرب آفریقا متفاوت است. این به دلیل تکامل ناهمزمان ضایعات و همچنین محلی سازی های رایج تر پری مقعدی و تناسلی بود. این شیوع غیرمعمول ویروس آبله میمون، جامعه علمی را به بحث در مورد استراتژی‌های واکسیناسیون برای گروه‌های پرخطر، که بیشتر شامل مردانی بودند که با مردان رابطه جنسی دارند، سوق داد.

زمینه

درصد کمتری از سلول‌های T CD4+ و درصد بالاتری از سلول‌های T CD8+ در بیماران اوایل پس از عفونت در مقایسه با افراد سالم گزارش شد. شش مورد از نه مورد آبله میمون دارای فرکانس سلولی CD4+ T ساده کمتری نسبت به افراد سالم گزارش شده است. نسبت کمتری از سلول‌های CD8+ T ساده و تمایز ترمینال بالاتر در همه بیماران مشاهده شد. با این حال، نسبت فرکانس سلول های T حافظه موثر CD4+ در بیماران و افراد سالم بعد از 12 تا 20 روز مشابه بود.

فلوسایتومتری برای آنالیز فعال‌سازی و تمایز سلول‌های T CD4+ و CD8+ انجام شد. استاندارد اینترفرون-γ ELISpot برای تعیین فرکانس پاسخ سلول T به پپتیدهای ویروس واکسینیا اصلاح شده آنکارا (MVA) استفاده شد. ارزیابی تولید خودبه‌خودی سیتوکین از طریق انکوباسیون سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی (PBMCs) جمع‌آوری‌شده از همه شرکت‌کنندگان در DMSO انجام شد. سنجش ELISA برای ارزیابی تولید سیتوکین ها پس از تحریک اختصاصی انجام شد. در نهایت، کمی سازی IL-1β، IL-6، IL-8، و TNF در پلاسمای بیماران با استفاده از ایمونواسی مالتی پلکس خودکار انجام شد.

یافته های مطالعه

مطالعه دارای محدودیت های خاصی است. اول، داده‌های مربوط به تحلیل پاسخ هومورال در دسترس نبود. دوم، تنها سه پروتئین ویروس آبله به عنوان آنتی ژن استفاده شد. سوم، این مطالعه شامل انتخاب تصادفی از شرکت کنندگان نیست. چهارم، تعداد شرکت کنندگان محدود بود.