ارتباط بین فرسودگی شغلی و حوادث ایمنی بیمار در پزشکان 30-20 ساله و افرادی که در اورژانس کار میکنند، بیشترین بود.
همچنین، ابزارها یا پرسشنامههای مورد استفاده برای ارزیابی پیامدها بین 170 مطالعه بهطور قابلتوجهی متفاوت بود و طراحی مطالعات اولیه محدودیتهایی را بر توانایی آنها برای ایجاد پیوندهای علّی بین فرسودگی شغلی پزشک و مراقبت از بیمار یا مشارکت شغلی تحمیل کرد.
به همان اندازه نگرانکننده این یافته بود که پزشکان دچار فرسودگی شغلی دو برابر بیشتر درگیر حوادث ایمنی بیمار هستند و حرفهای بودن پایینی از خود نشان میدهند و بیش از دو برابر احتمال دارد که رتبههای رضایت پایینی از بیماران دریافت کنند.
این تجزیه و تحلیل همچنین نشان داد که فرسودگی شغلی و رضایت شغلی ضعیفتر در بیمارستانها، پزشکان 31 تا 50 ساله و کسانی که در اورژانس و مراقبتهای ویژه کار میکنند، بیشترین میزان را نشان میدهد، در حالی که فرسودگی شغلی در پزشکان عمومی کمترین میزان را دارد.
با این وجود، نویسندگان نتیجهگیری میکنند: «فرسودگی شغلی پیشبینیکننده قوی برای عدم مشارکت شغلی در پزشکان و همچنین برای مراقبت از بیمار است. در حرکت رو به جلو، استراتژیهای سرمایهگذاری برای نظارت و بهبود فرسودگی شغلی پزشک به عنوان ابزاری برای حفظ نیروی کار مراقبتهای بهداشتی و بهبود کیفیت مورد نیاز است. مراقبت از بیمار.”
مرجع مجله:
مقیاس فرسودگی شغلی در میان پزشکان و تأثیر جدی آن بر ایمنی بیمار و جابجایی کارکنان در بزرگترین و جامعترین بررسی و تحلیل سیستماتیک مطالعات انجام شده در این زمینه تا به امروز آشکار شده است.
تجزیه و تحلیل آنها نشان داد که پزشکان مبتلا به فرسودگی شغلی تا چهار برابر بیشتر احتمال دارد از شغل خود ناراضی باشند و بیش از سه برابر بیشتر احتمال دارد که افکار یا قصد ترک شغل خود (تجارت) یا پشیمانی از انتخاب شغل خود داشته باشند.
برای انجام این کار، آنها نتایج 170 مطالعه مشاهده ای در مورد این موضوع را که شامل 239246 پزشک بود، انتخاب و تجزیه و تحلیل کردند.
نویسندگان مطالعه برخی محدودیتها را در تحقیقات خود تصدیق میکنند، از جمله این واقعیت که تعاریف دقیق اصطلاحات، مانند ایمنی بیمار، حرفهای بودن، و رضایت شغلی، بین مطالعات تحلیلشده متفاوت است، بنابراین ممکن است منجر به تخمین بیشازحد ارتباط آنها با فرسودگی شغلی شود.
منبع:
مطالعات قبلی نگرانیهایی را برجسته کردهاند که فرسودگی شغلی – که به عنوان خستگی عاطفی، بدبینی و جدایی از شغل، و احساس کاهش موفقیت شخصی تعریف میشود – در حال رسیدن به سطوح اپیدمی جهانی در بین پزشکان است. نمایندگان آنها هشدار داده اند که ظرفیت مازاد در حوزه پزشکی به نقطه بحرانی نزدیک شده است.
آنها میافزایند: «سازمانهای مراقبتهای بهداشتی باید زمان و تلاش بیشتری را برای اجرای استراتژیهای مبتنی بر شواهد برای کاهش فرسودگی شغلی پزشکان در سراسر تخصصها، بهویژه در پزشکی اورژانس و برای پزشکان در حال آموزش یا رزیدنتی سرمایهگذاری کنند».
با این حال، شواهد کمی در مورد ارتباط فرسودگی شغلی با میزان درگیر بودن یک پزشک با شغل خود (درگیری شغلی) و تأثیر بالقوه آن بر کیفیت مراقبت از بیمار وجود ندارد.
تحقیقات نشان می دهد که پزشکانی که فرسودگی شغلی را تجربه می کنند دو برابر بیشتر در حوادث ایمنی بیمار درگیر می شوند و چهار برابر بیشتر از شغل خود ناراضی هستند. BMJ.
هادکینسون، ای. و همکاران (2022) ارتباط فرسودگی شغلی پزشک با درگیری شغلی و کیفیت مراقبت از بیمار: مرور سیستماتیک و متاآنالیز سرمقاله: فرسودگی شغلی پزشک مراقبت های بهداشتی ایمن را تضعیف می کند. BMJ. doi.org/10.1136/bmj-2022-070442.