پوشیدنی روباتیک نرم می تواند به بیماران ALS در حرکت بازو و شانه کمک کند

نویسندگان دیگر عبارتند از سیاران اونیل، لوکاس گرز، تازی کول، سارا مندلوویتز، کریستین نوکلز، و کامرون هوهیمر.

تیم او با دیوید لین، متخصص مغز و اعصاب، مدیر کلینیک بازیابی عصبی MGH، در برنامه های توانبخشی برای بیمارانی که دچار سکته مغزی شده اند، همکاری می کند. این تیم همچنین کاربردهای گسترده تری از این فناوری از جمله برای افرادی که آسیب نخاعی یا دیستروفی عضلانی دارند را می بینند.

این تیم دریافت که پوشیدنی رباتیک نرم – پس از یک فرآیند کالیبراسیون 30 ثانیه‌ای برای تشخیص سطح منحصر به فرد تحرک و قدرت هر پوشنده – باعث بهبود دامنه حرکتی شرکت‌کنندگان در مطالعه، کاهش خستگی عضلانی و افزایش عملکرد کارهایی مانند نگه داشتن یا دست‌گرفتن به اجسام شد. . شرکت کنندگان کمتر از 15 دقیقه طول کشید تا نحوه استفاده از دستگاه را یاد بگیرند.

“پوشیدنی های رباتیک نرم پیشرفت مهمی در مسیر بازیابی عملکرد واقعی برای افراد مبتلا به ALS هستند. ما از همه افرادی که مبتلا به ALS هستند که در این مطالعه شرکت کردند سپاسگزاریم: تنها از طریق تلاش های سخاوتمندانه آنها است که می توانیم پیشرفت کنیم و فناوری های جدید را توسعه دهیم. پاگانونی می گوید.

منبع:

این تیم مشتاق است که این فناوری شروع به بهبود زندگی مردم کند، اما آنها هشدار می دهند که هنوز در مرحله تحقیق هستند و چندین سال تا معرفی یک محصول تجاری فاصله دارند.

کانور والش، نویسنده ارشد این مقاله می‌گوید: «این مطالعه به ما امیدواری می‌دهد که فناوری پوشیدنی روباتیک نرم ممکن است به ما کمک کند دستگاه‌های جدیدی را ایجاد کنیم که قادر به بازیابی توانایی‌های عملکردی اندام در افراد مبتلا به ALS و سایر بیماری‌هایی هستند که حرکت بیماران را از بین می‌برند. پزشکی ترجمه علوم کاغذ گزارش کار تیم والش استاد مهندسی و علوم کاربردی Paul A. Maeder در SEAS است که در آنجا آزمایشگاه طراحی زیستی هاروارد را رهبری می کند.

حدود 30000 نفر در ایالات متحده به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) مبتلا هستند که به عنوان بیماری لو گریگ نیز شناخته می شود، یک بیماری تخریب کننده عصبی که به سلول های مغز و نخاع لازم برای حرکت آسیب می رساند.

پروئیتی می‌گوید بازخورد شرکت‌کنندگان در مطالعه ALS الهام‌بخش، تکان‌دهنده و انگیزه‌بخش بود.

Tommaso Proietti، نویسنده اول مقاله و محقق سابق فوق دکترا در آزمایشگاه والش، جایی که این ابزار پوشیدنی طراحی و ساخته شده است، می گوید: «این فناوری در ذات خود بسیار ساده است. “این اساساً یک پیراهن با چند محرک بادکنکی مانند زیر بغل است. بالون تحت فشار به فرد پوشنده کمک می کند تا با نیروی جاذبه مبارزه کند تا بازو و شانه خود را حرکت دهد.”

دفتر توسعه فناوری هاروارد از مالکیت معنوی ناشی از این مطالعه محافظت کرده و در حال بررسی فرصت های تجاری سازی است.

سابرینا پاگانونی، یکی از نویسندگان این مقاله، می گوید: «در حالی که ما برای توسعه درمان های جدید اصلاح کننده بیماری که طول عمر را افزایش می دهد، کار می کنیم، لازم است ابزارهایی نیز ایجاد کنیم که بتواند استقلال بیماران را با فعالیت های روزمره بهبود بخشد. پزشک دانشمند در مرکز MGH Healey & AMG برای ALS و دانشیار در بیمارستان توانبخشی Spaulding / دانشکده پزشکی هاروارد.

این سیستم ها ذاتاً بسیار ایمن هستند، زیرا از پارچه و بادکنک های بادی ساخته شده اند. برخلاف روبات‌های سفت و سخت سنتی، وقتی یک ربات نرم از کار می‌افتد به این معنی است که بادکنک‌ها دیگر باد نمی‌شوند. اما کسی که از آن استفاده می کند در معرض خطر آسیب ربات نیست.”

اکنون، تیمی از محققان دانشکده مهندسی و علوم کاربردی هاروارد جان A. Paulson (SEAS) و بیمارستان عمومی ماساچوست (MGH) یک پوشیدنی روباتیک نرم ساخته اند که قادر است به طور قابل توجهی به حرکت بازو و شانه در افراد مبتلا به ALS کمک کند.

نمونه اولیه توسعه‌یافته برای ALS تنها روی شرکت‌کنندگانی که هنوز برخی از حرکات باقی‌مانده در ناحیه شانه‌شان داشتند، می‌توانست کار کند. با این حال، ALS معمولاً در عرض دو تا پنج سال به سرعت پیشرفت می‌کند و باعث می‌شود بیماران قادر به حرکت نباشند – و در نهایت قادر به صحبت کردن یا قورت دادن نیستند. در همکاری با Leigh Hochberg، متخصص مغز و اعصاب MGH، محقق اصلی سیستم رابط عصبی BrainGate، این تیم در حال بررسی نسخه‌های بالقوه پوشیدنی‌های کمکی است که حرکات آن‌ها می‌تواند توسط سیگنال‌هایی در مغز کنترل شود. آنها امیدوارند چنین وسیله ای ممکن است روزی به حرکت در بیمارانی که دیگر فعالیت عضلانی باقی مانده ندارند کمک کند.

دانشکده مهندسی و علوم کاربردی هاروارد