کارل “چیپ” لاوی، MD، از دانشکده دانشگاه کوئینزلند می گوید: حمایت زیادی برای افزایش ورزش و فعالیت بدنی در بیماران مبتلا به بیماری قلبی وجود دارد که کیفیت زندگی، ظرفیت ورزش، سلامت روانی و افسردگی را کاهش می دهد. پزشکی در نیواورلئان
فواید بالقوه فوق‌العاده‌ای در پیش‌آگهی طولانی‌مدت دارد، به‌ویژه برای بیمارانی که مشکلات وضعیت بدن، راه رفتن و تعادل دارند. استفاده بالقوه از میله‌ها با راه رفتن نوردیک می‌تواند به بسیاری از بیماران این امکان را بدهد که قسمت بالایی بدن خود را بیشتر درگیر کنند و بنابراین از مزایای بیشتری برخوردار شوند. لاوی، که یکی از نویسندگان سرمقاله ای در مورد این مطالعه است، می گوید: در مورد بهبود ظرفیت ورزش.
ترادا می‌گوید: «اگر کسی به دنبال یک نوع ورزش جایگزین است، فکر می‌کنم پیاده‌روی نوردیک می‌تواند به راحتی برای افرادی که به میله‌های پیاده‌روی نوردیک نیاز دارند تطبیق داده شود، و پیاده‌روی نوردیک را به یک ورزش کل بدن تبدیل می‌کند. “علاوه بر استفاده از پاهای خود برای راه رفتن، پیاده روی نوردیک همچنین ورزش را برای بالاتنه شما نیز اضافه می کند. شما از بازوهای خود برای حرکت به جلو استفاده می کنید و این می تواند منجر به مصرف انرژی بیشتر شود.”
محققان از یک تست پیاده روی 6 دقیقه ای برای اندازه گیری “ظرفیت عملکردی” 130 شرکت کننده در مطالعه استفاده کردند که به بررسی میزان تلاش یک فرد برای فعالیت بدنی می پردازد.
لاوی می‌گوید: «انتظار ندارم مردم برای خرید میله‌های نوردیک عجله کنند، اما این ایده کلی است که گزینه دیگری برای ورزش ارائه می‌دهد که می‌تواند به طور بالقوه برای بسیاری از عموم مردم و بسیاری از بیماران ما مفید باشد.»
محققان دریافتند در طول 26 هفته، میانگین تغییرات در فاصله آزمایشی پیاده روی 6 دقیقه ای از حدود 55 تا 60 متر برای فعالیت با شدت متوسط تا بالا به بیش از 94 متر با پیاده روی نوردیک رسید.
29 ژوئن 2022 – یک مطالعه جدید بر روی افراد مبتلا به بیماری قلبی نشان می دهد که پیاده روی نوردیک – فکر می کنم اسکی روی کشور بدون اسکی – سلامت روحی و جسمی آنها را بیش از سایر انواع تمرینات بهبود می بخشد.
تاسوکو ترادا، دکترای موسسه قلب دانشگاه اتاوا در گزارش داد، افرادی که پیاده روی نوردیک را انجام می دهند – پیاده روی سریع با کمک میله های راه رفتن – در آزمون امتیاز بیشتری نسبت به کسانی که تمرینات تناوبی با شدت بالا و تمرینات مداوم با شدت متوسط تا شدید انجام می دهند، داشتند. انتاریو، کانادا، و همکاران.
سایر یافته های این مطالعه نشان می دهد که از ابتدای مطالعه تا هفته 12، سطح فعالیت بدنی به طور قابل توجهی افزایش یافته است و این بهبود در طول دوره مشاهده 14 هفته ای حفظ می شود. ظرفیت عملکردی پس از توانبخشی به طور قابل توجهی بهتر شد.
آنها خاطرنشان کردند که همه انواع ورزش منجر به بهبود علائم افسردگی و کیفیت زندگی می شود.
شرکت کنندگان تمرینات خود را در یک دوره 12 هفته ای پس از توانبخشی انجام دادند. سپس، یک دوره مشاهده 14 هفته ای وجود داشت. محققان کیفیت زندگی، ظرفیت عملکردی و افسردگی را در شروع کارآزمایی و سپس در هفته های 12 و 26 اندازه گیری کردند.
این مطالعه شامل بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر بود که تحت توانبخشی پس از عمل های مختلف قلبی بودند. 29 بیمار به طور تصادفی در تمرین تناوبی با شدت بالا، 27 بیمار در تمرین مداوم با شدت متوسط تا شدید و 30 نفر در یک گروه راه رفتن نوردیک قرار گرفتند. میانگین سنی بالای سه گروه حدود 60 سال بود.