وی، ای.، و همکاران (2023) چاقی دوران کودکی و زیرگروه های جدید دیابت بزرگسالان: تصادفی سازی مندلی و مطالعه همبستگی ژنتیکی گسترده ژنوم. دیابت شناسی doi.org/10.1007/s00125-023-05883-x.
نویسندگان می گویند که مطالعه آنها مکانیسم های بالقوه متفاوتی را نشان می دهد که چاقی دوران کودکی را با زیرگروه های مختلف دیابت مرتبط می کند. با توجه به اثرات نامطلوب چاقی بر حساسیت به انسولین، ارتباط بین اندازه بدن دوران کودکی و SIRD یا MOD انتظار می رود. جالب توجه است، کودکانی که سطح چاقی بالاتری داشتند، خطر ابتلا به LADA و SIDD را نیز داشتند که هر دو با کمبود انسولین مشخص می‌شوند. این پدیده را می توان با این واقعیت توضیح داد که اختلال در ترشح انسولین به طور مشترک تحت تأثیر چربی اضافی در اطراف پانکراس و مقاومت به انسولین قرار می گیرد..
نویسندگان نتیجه می گیرند: “تحلیل‌های ما نشان می‌دهد که چاقی دوران کودکی یک عامل خطر برای چهار مورد از پنج زیرگروه جدید پیشنهادی دیابت بزرگسالان است، صرف‌نظر از اینکه آنها به‌عنوان خودایمنی، کمبود انسولین، مقاومت به انسولین یا چاقی طبقه‌بندی می‌شوند. به نظر می رسد چاقی دوران کودکی یک عامل خطر برای همه انواع دیابت در بزرگسالان باشد، به جز دیابت خفیف مرتبط با سن. این امر بر اهمیت پیشگیری از چاقی در کودکان تاکید می کند“
مرجع مجله:
نویسندگان برای مطالعه خود از داده های Biobank انگلستان استفاده کردند. آنها آمار خلاصه ای از اندازه بدن دوران کودکی را از یک مطالعه مرتبط با ژنوم 453169 شرکت کننده اروپایی استخراج کردند که اندازه بدن (لاغرتر، تقریباً متوسط و چاقتر/بزرگتر) را در سن 10 سالگی در مطالعه Biobank بریتانیا گزارش کردند. این مطالعه بیش از 200 جهش ژنتیکی را به عنوان شاخص اندازه بدن دوران کودکی ترکیب کرد و آنها را با LADA (267) و سایر انواع دیابت (275) مرتبط کرد.
در سال 2018، یک مطالعه پیشگامانه، پنج زیرگروه جدید دیابت بزرگسالان را شناسایی کرد: دیابت خودایمنی شدید (SAID، از جمله دیابت نوع 1 و دیابت خودایمنی نهفته در بزرگسالان. [LADA]) و چهار زیرگروه دیابت نوع 2 (دیابت کمبود انسولین شدید [SIDD]، دیابت شدید مقاوم به انسولین [SIRD]، دیابت خفیف مرتبط با چاقی [MOD] و دیابت خفیف مرتبط با سن [MARD]). SIDD، SIRD، MOD و MARD در حال حاضر در مجموع به عنوان دیابت نوع 2 طبقه بندی می شوند. این زیرگروه های دیابت از نظر ویژگی های بالینی، عوارض و زمینه های ژنتیکی متفاوت هستند. مشخص نیست که آیا آنها در عوامل خطر قابل اصلاح نیز با هم تفاوت دارند یا خیر.
تحقیق جدید منتشر شده در دیابت شناسی (مجله انجمن اروپایی برای مطالعه دیابت [EASD]) اولین مطالعه ای است که نشان می دهد چاقی دوران کودکی با افزایش خطر ابتلا به چهار مورد از پنج زیرگروه پیشنهادی اخیر دیابت بزرگسالان مرتبط است. این مطالعه توسط Yuxia Wei، موسسه پزشکی محیطی، موسسه Karolinska، استکهلم، سوئد و همکارانش انجام شده است.
منبع:
شیوع چاقی کودکان در سراسر جهان در حال افزایش است. چاقی دوران کودکی با چندین بیماری مزمن از جمله دیابت نوع 1 در کودکان و دیابت نوع 2 مرتبط است. با این حال، هرگز در رابطه با زیرگروه های پیشنهادی اخیر دیابت بزرگسالان مورد بررسی قرار نگرفته است. در این مطالعه، هدف نویسندگان مقایسه اثرات اندازه بدن دوران کودکی بر خطر ابتلا به انواع مختلف دیابت در بزرگسالان بود. آنها از یک تکنیک آماری به نام تصادفی سازی مندلی (MR) استفاده کردند، که در آن اطلاعات ژنتیکی برای مطالعه ارتباط بین یک عامل خطر محیطی و یک بیماری استفاده می شود، در حالی که تاثیر سایر عوامل خطر را در نظر می گیرد.
نتایج نشان داد که سطوح بالاتر چاقی دوران کودکی (کودکانی که خود را چاقتر/بزرگتر از سایر کودکان می‌دانند در مقایسه با کودکانی که خود را دارای جثه متوسط می‌دانند) با افزایش ۶۲ درصدی خطر ابتلا به LADA مرتبط است که این خطر را دو برابر می‌کند. SIDD، تقریباً سه برابر شدن خطر SIRD و 7 برابر افزایش خطر MOD. تنها زیرگروه دیابت که هیچ ارتباطی با چاقی دوران کودکی نداشت، MARD بود.
مطالعات قبلی از این نوع (با استفاده از MR) نشان داده اند که اندازه بدن دوران کودکی با دو برابر شدن خطر ابتلا به دیابت نوع 1 (میانگین سن تشخیص 16 سال) و دیابت نوع 2 مرتبط است. نویسندگان می گویند: “ما این یافته ها را با نشان دادن اینکه چاقی دوران کودکی یک عامل خطر برای چهار مورد از پنج زیرگروه دیابت پیشنهادی اخیراً گسترش می دهیم.”