چرا ورزش به افراد مبتلا به کووید طولانی کمک نمی کند؟

از

بنابراین چگونه پزشکان می توانند به بیماران مبتلا به کووید طولانی کمک کنند؟

یک مطالعه در سال 2021 نشان داد که 89٪ از شرکت کنندگان مبتلا به کووید طولانی مدت دچار کسالت پس از تمرین (PEM) بودند، که زمانی اتفاق می افتد که علائم بیمار پس از انجام فعالیت های فیزیکی یا ذهنی جزئی بدتر می شود. بر اساس CDC، ناخوشی پس از ورزش ممکن است 12 تا 48 ساعت پس از فعالیت ظاهر شود و بهبودی کامل افراد ممکن است تا 2 هفته طول بکشد.

این اولین نشانه ای بود که فرام از مدت ها قبل کووید داشت.

او می‌گوید: «ما در برخورد با کسی که برای همه مقاصد، می‌تواند یک روز سالم و غیر معلول به نظر برسد و روز بعد کاملاً ناتوان شود، خوب نیستیم».

او می‌گوید در حالت ایده‌آل، این ورزش توسط فردی آموزش دیده در توانبخشی قلبی، ریوی و/یا اتونومیک نظارت می‌شود – یک نوع درمانی تخصصی که هدف آن همگام‌سازی مجدد سیستم عصبی خودمختار است که بر تنفس و سایر عملکردهای ناخودآگاه نظارت دارد. اما این درمان‌ها به ندرت تحت پوشش بیمه قرار می‌گیرند، به این معنی که اکثر بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت به تنهایی هستند.

3 آگوست 2022 – وقتی جوئل فرام در صبح روز 12 مارس 2020 از خواب بیدار شد، ایده بسیار خوبی داشت که چرا اینقدر احساس شرم می کند.

اما این توصیه برای کسی که تعریف سخت‌گیرانه‌تر پوترینو از کووید طولانی را برآورده می‌کند فاجعه‌بار خواهد بود: او می‌گوید: «3 تا 4 ماه پس از عفونت اولیه، خستگی شدید، علائم فعالیت، علائم شناختی، تپش قلب، تنگی نفس را تجربه می‌کنند». .

دورستنفلد می‌گوید: «مقداری از آن به دلیل بی‌شرطی کردن است. شما احساس خوبی ندارید، بنابراین به همان میزانی که ممکن بود قبل از ابتلا به این بیماری ورزش می کردید، ورزش نمی کنید.

اما او هنوز آنجا نیست. او می گوید که کووید طولانی مدت “هر روز زندگی من را تحت تاثیر قرار می دهد.”



منبع

او می‌گوید: «کلینیک ما نسبت به ورزش فوق‌العاده محتاط است» برای این بیماران.

بر اساس مرکز ملی آمار بهداشت، حداقل 7.5 درصد از بزرگسالان آمریکایی – نزدیک به 20 میلیون نفر – علائم کووید طولانی مدت دارند. و تقریباً برای همه این افراد، مجموعه ای از شواهد نشان می دهد که ورزش علائم آنها را بدتر می کند.

دیوید پوترینو، دکترای علوم اعصاب، فیزیوتراپیست و مدیر نوآوری توانبخشی می گوید که کووید طولانی یک “ناتوانی پویا” است که به متخصصان سلامت نیاز دارد تا زمانی که علائم بیمار به روشی قابل پیش بینی به درمان پاسخ نمی دهد، از برنامه خارج شوند. سیستم سلامت کوه سینا در شهر نیویورک.

فرام، که با نظارت دقیق کار کرده است، می گوید که به چیزی شبیه به زندگی قبل از کووید-19 خود نزدیک می شود.

بر اساس مروری که در ژوئن از سوی محققان دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو منتشر شد، بیماران کووید-19 که شدیدترین بیماری را داشتند، بعداً بیشتر با ورزش مبارزه خواهند کرد. اما حتی افرادی که علائم خفیف دارند نیز می توانند برای به دست آوردن سطح آمادگی قبلی خود با مشکل مواجه شوند.

توصیه های تناسب اندام برای این افراد ساده است: ابتدا آن را آرام کنید و به تدریج میزان و شدت تمرینات هوازی و تمرینات قدرتی را افزایش دهید.

یک بیمار با تداوم ویروسی و یک بیمار با اختلال عملکرد اتونوم ممکن است واکنش منفی یکسانی به ورزش داشته باشند، حتی اگر محرک ها کاملاً متفاوت باشند.

در مطالعه‌ای که در آوریل منتشر شد، افراد مبتلا به کووید طولانی مدت به محققان دانشگاه لیدز بریتانیا گفتند که 93 درصد کمتر از قبل از ابتلا به فعالیت بدنی می‌گذرانند.

بسیاری از بیماران گروه دوم 4 هفته پس از اولین عفونت هنوز علائم را دارند. او می‌گوید: «در 4 هفته، بله، آنها هنوز علائم را احساس می‌کنند، اما این مدت طولانی کووید نیست. غلبه بر یک عفونت ویروسی فقط کمی طول می کشد.

همانطور که محققان دانشگاه ییل در مطالعه ای که در آگوست 2021 منتشر شد، اکثر افراد مبتلا به کووید طولانی مدت نمرات پایین تر از حد انتظار در تست های آمادگی هوازی خواهند داشت.

و سپس او شروع به احساس بهتر کرد. او می‌گوید: «در اواسط آوریل، بدن من اساساً احساس می‌کرد به حالت عادی بازگشته بود.

پوترینو می گوید این امکان وجود دارد که ویروس وارد سلول های بیمار شود و میتوکندری – بخشی از سلول که انرژی را تامین می کند – را ربوده است. ممکن است هفته ها یا ماه ها در آنجا باقی بماند – چیزی که به عنوان تداوم ویروسی شناخته می شود.

او در نیویورک زندگی می‌کند، جایی که اولین موج ویروس کرونا شهر را فرا گرفته بود. کارگردان 55 ساله موسیقی برادوی می گوید: «من فوراً فهمیدم. کووید-19 بود.

پوترینو می‌گوید اولین قدم این است که تفاوت بین کووید طولانی و بهبودی طولانی مدت از عفونت COVID-19 را درک کنیم.

بدشانس ترین 10 تا 20 درصد هیچ پیشرفتی نمی کند. هر نوع درمانی، حتی اگر به سادگی حرکت دادن پاها از حالت صاف باشد، علائم آنها را بدتر می کند.

بنابراین او کاری کرد که تقریباً بعد از هر بیماری دیگری هوشمندانه بود: شروع به ورزش کرد. این خیلی طول نکشید. او به یاد می آورد: «احساس می کردم کسی فرش را از زیر من بیرون کشید. من نمی‌توانستم سه بلوک را بدون نفس کشیدن و خستگی راه بروم.»

و 86٪ گفتند ورزش علائم آنها را بدتر می کند.

دورستنفلد می گوید مهم است که بیماران به تلاش ادامه دهند و تسلیم نشوند. او می گوید: «با پیشرفت آهسته و پیوسته، بسیاری از مردم می توانند عمیقاً بهتر شوند.

پوترینو می‌گوید: «ناگهان، شما این کلید روشن و خاموش را دارید. “شما مستقیماً به “جنگ یا گریز” می روید، با افزایش آدرنالین و ضربان قلب بالا، “سپس دوباره به سمت “استراحت یا هضم” می روید. شما از حالت آتش گرفته به خواب آلودی تبدیل می شوید که نمی توانید چشمان خود را باز نگه دارید.»

پوترینو می گوید: «مکانیسم بزرگ دیگر اختلال عملکرد خودکار است. این مشکل با مشکلات تنفسی، تپش قلب و سایر مشکلات در مناطقی مشخص می شود که اکثر افراد سالم هرگز نباید به آنها فکر کنند. او می‌گوید حدود 70 درصد از بیماران مبتلا به کووید طولانی در کلینیک کوه سینا درجاتی از اختلال عملکرد خودکار دارند.

برای فردی که دچار اختلال عملکرد اتونومیک است، چیزی به اندازه تغییر وضعیت بدنی می تواند طوفانی از سیتوکین ها را ایجاد کند، یک پیام رسان شیمیایی که به سیستم ایمنی می گوید کجا و چگونه به چالش هایی مانند آسیب یا عفونت پاسخ دهد.

دورستنفلد از UCSF می‌گوید: «احساس من این است که افزایش تدریجی ورزش هنوز توصیه خوبی برای اکثریت قریب به اتفاق افراد است.

او می‌گوید: «به طور ناگهانی، بدن انرژی کمتری برای خود دریافت می‌کند، حتی اگر به همان میزان یا حتی کمی بیشتر تولید کند». و این استرس اضافی روی سلول ها پیامدی دارد. «ایجاد انرژی رایگان نیست. پوترینو می‌گوید: شما در حال تولید مواد زائد بیشتری هستید که بدن شما را در وضعیت استرس اکسیداتیو قرار می‌دهد. استرس اکسیداتیو به سلول‌ها آسیب می‌رساند زیرا مولکول‌ها به روش‌های مضر با اکسیژن تعامل دارند.

چیزی که با احساس کلی برخورد با کامیون شروع شد، به زودی شامل گلودرد و خستگی شدیدی بود که یک بار در میانه ارسال پیامک برای خواهرش به خواب رفت. علائم نهایی سفتی قفسه سینه و مشکل تنفسی بود.

طبق تجربه پوترینو، حدود 20 تا 30 درصد از بیماران پس از 12 هفته پیشرفت قابل توجهی خواهند داشت. او می‌گوید: «آنها کمابیش احساس می‌کنند که پیش از کووید هستند.

چه مدت COVID راه حل های ساده را نادیده می گیرد

متأسفانه توصیه هایی که بیماران از پزشکان خود دریافت می کنند، گاهی مشکل را بدتر می کند.

علائم مشابه چیزی است که پزشکان در مورد بیماری هایی مانند لوپوس، بیماری لایم و سندرم خستگی مزمن مشاهده می کنند – چیزی که بسیاری از کارشناسان کووید طولانی را با آن مقایسه می کنند. محققان و متخصصان پزشکی هنوز دقیقاً نمی دانند COVID-19 چگونه این علائم را ایجاد می کند. اما برخی نظریه ها وجود دارد.

اما مطالعات متعدد نشان داده‌اند که شرط‌زدایی کاملاً – یا حتی بیشتر – مقصر نیست.

اکثریت – 50٪ تا 60٪ – بهبودهایی در علائم خود خواهند داشت. اما به دلایلی که محققان هنوز در تلاش برای کشف کردن آن هستند، پیشرفت متوقف خواهد شد.

پوترینو می‌گوید بیش از نیمی از بیماران مبتلا به کووید طولانی درمانگاهش به تیمش گفته‌اند که حداقل یکی از این مشکلات دائمی را دارند:

  • خستگی (82%)
  • مه مغزی (67%)
  • سردرد (60%)
  • مشکلات خواب (59%)
  • سرگیجه (54%)

مت دورستنفلد، پزشک متخصص قلب و عروق در دانشکده پزشکی UCSF و نویسنده اصلی این بررسی می‌گوید: «ما شرکت‌کنندگانی در مطالعه خود داریم که علائم حاد نسبتاً خفیفی داشتند و در ادامه با کاهش شدید توانایی‌شان در ورزش مواجه شدند.

علل بالقوه علائم طولانی COVID