بنابراین چگونه پزشکان می توانند به بیماران مبتلا به کووید طولانی کمک کنند؟
یک مطالعه در سال 2021 نشان داد که 89٪ از شرکت کنندگان مبتلا به کووید طولانی مدت دچار کسالت پس از تمرین (PEM) بودند، که زمانی اتفاق می افتد که علائم بیمار پس از انجام فعالیت های فیزیکی یا ذهنی جزئی بدتر می شود. بر اساس CDC، ناخوشی پس از ورزش ممکن است 12 تا 48 ساعت پس از فعالیت ظاهر شود و بهبودی کامل افراد ممکن است تا 2 هفته طول بکشد.
این اولین نشانه ای بود که فرام از مدت ها قبل کووید داشت.
او میگوید: «ما در برخورد با کسی که برای همه مقاصد، میتواند یک روز سالم و غیر معلول به نظر برسد و روز بعد کاملاً ناتوان شود، خوب نیستیم».
او میگوید در حالت ایدهآل، این ورزش توسط فردی آموزش دیده در توانبخشی قلبی، ریوی و/یا اتونومیک نظارت میشود – یک نوع درمانی تخصصی که هدف آن همگامسازی مجدد سیستم عصبی خودمختار است که بر تنفس و سایر عملکردهای ناخودآگاه نظارت دارد. اما این درمانها به ندرت تحت پوشش بیمه قرار میگیرند، به این معنی که اکثر بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت به تنهایی هستند.
3 آگوست 2022 – وقتی جوئل فرام در صبح روز 12 مارس 2020 از خواب بیدار شد، ایده بسیار خوبی داشت که چرا اینقدر احساس شرم می کند.
اما این توصیه برای کسی که تعریف سختگیرانهتر پوترینو از کووید طولانی را برآورده میکند فاجعهبار خواهد بود: او میگوید: «3 تا 4 ماه پس از عفونت اولیه، خستگی شدید، علائم فعالیت، علائم شناختی، تپش قلب، تنگی نفس را تجربه میکنند». .
دورستنفلد میگوید: «مقداری از آن به دلیل بیشرطی کردن است. شما احساس خوبی ندارید، بنابراین به همان میزانی که ممکن بود قبل از ابتلا به این بیماری ورزش می کردید، ورزش نمی کنید.
اما او هنوز آنجا نیست. او می گوید که کووید طولانی مدت “هر روز زندگی من را تحت تاثیر قرار می دهد.”
منبع
او میگوید: «کلینیک ما نسبت به ورزش فوقالعاده محتاط است» برای این بیماران.
بر اساس مرکز ملی آمار بهداشت، حداقل 7.5 درصد از بزرگسالان آمریکایی – نزدیک به 20 میلیون نفر – علائم کووید طولانی مدت دارند. و تقریباً برای همه این افراد، مجموعه ای از شواهد نشان می دهد که ورزش علائم آنها را بدتر می کند.
دیوید پوترینو، دکترای علوم اعصاب، فیزیوتراپیست و مدیر نوآوری توانبخشی می گوید که کووید طولانی یک “ناتوانی پویا” است که به متخصصان سلامت نیاز دارد تا زمانی که علائم بیمار به روشی قابل پیش بینی به درمان پاسخ نمی دهد، از برنامه خارج شوند. سیستم سلامت کوه سینا در شهر نیویورک.
فرام، که با نظارت دقیق کار کرده است، می گوید که به چیزی شبیه به زندگی قبل از کووید-19 خود نزدیک می شود.
بر اساس مروری که در ژوئن از سوی محققان دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو منتشر شد، بیماران کووید-19 که شدیدترین بیماری را داشتند، بعداً بیشتر با ورزش مبارزه خواهند کرد. اما حتی افرادی که علائم خفیف دارند نیز می توانند برای به دست آوردن سطح آمادگی قبلی خود با مشکل مواجه شوند.
توصیه های تناسب اندام برای این افراد ساده است: ابتدا آن را آرام کنید و به تدریج میزان و شدت تمرینات هوازی و تمرینات قدرتی را افزایش دهید.
یک بیمار با تداوم ویروسی و یک بیمار با اختلال عملکرد اتونوم ممکن است واکنش منفی یکسانی به ورزش داشته باشند، حتی اگر محرک ها کاملاً متفاوت باشند.
در مطالعهای که در آوریل منتشر شد، افراد مبتلا به کووید طولانی مدت به محققان دانشگاه لیدز بریتانیا گفتند که 93 درصد کمتر از قبل از ابتلا به فعالیت بدنی میگذرانند.
بسیاری از بیماران گروه دوم 4 هفته پس از اولین عفونت هنوز علائم را دارند. او میگوید: «در 4 هفته، بله، آنها هنوز علائم را احساس میکنند، اما این مدت طولانی کووید نیست. غلبه بر یک عفونت ویروسی فقط کمی طول می کشد.
همانطور که محققان دانشگاه ییل در مطالعه ای که در آگوست 2021 منتشر شد، اکثر افراد مبتلا به کووید طولانی مدت نمرات پایین تر از حد انتظار در تست های آمادگی هوازی خواهند داشت.
و سپس او شروع به احساس بهتر کرد. او میگوید: «در اواسط آوریل، بدن من اساساً احساس میکرد به حالت عادی بازگشته بود.
پوترینو می گوید این امکان وجود دارد که ویروس وارد سلول های بیمار شود و میتوکندری – بخشی از سلول که انرژی را تامین می کند – را ربوده است. ممکن است هفته ها یا ماه ها در آنجا باقی بماند – چیزی که به عنوان تداوم ویروسی شناخته می شود.