چگونه علم شادی به سلامت روان دانش آموزان کمک می کند؟

20 مارس روز جهانی شادی سازمان ملل است. برای بزرگداشت این روز، نیوز مدیکال با پروفسور بروس هود، استاد روانشناسی رشد و جامعه در دانشگاه بریستول، در مورد دوره خود به نام علم شادی و فراتر از آن صحبت می کند.

لطفا خودتان را معرفی کنید و از سوابق حرفه ای خود بگویید؟

نام من بروس هود است و من استاد روانشناسی رشد و جامعه در دانشگاه بریستول هستم. اولین مدرک من روانشناسی بود در حالی که حتی نمی دانستم روانشناسی چیست. من شیفته آن شدم و عاشق آن شدم، بنابراین تصمیم گرفتم به عنوان یک روانشناس آموزش ببینم.

به عنوان پروژه کارشناسی، من روی نوزادان کار کرده بودم و مجذوب ذهن در حال رشد و چگونگی رشد کودکان به بزرگسالان بودم. من خوش شانس بودم که موقعیتی را در کمبریج به دست آوردم که با یک تیم کار می کردم و به توسعه بصری نگاه می کردم. رویکرد آنها از نقطه نظر فیزیولوژیکی بود، که جنبه عصب شناسی آموزش من است. من رشد سیستم حرکت چشم را در نوزادان بسیار جوان مطالعه کردم.

وقتی از احساس “شادی” صحبت می کنیم، چه چیزی در مغز ما اتفاق می افتد؟

شادی یک نوع حالت روانی نیست. چیزهای مختلفی را در بر می گیرد، از سعادت و احساسات سرخوشانه گرفته تا احساس رضایت. اکثر مردم با این ایده که انتقال دهنده های عصبی آزاد می شوند آشنا هستند. ما در مورد مواد افیونی درون زا صحبت می کنیم، که انتقال دهنده های عصبی هستند که احساسات را ایجاد می کنند.

*اعتبار تصویر: تاتیانا شپلوا/Shutterstock.com*

یکی دیگر از انتقال دهنده های عصبی که معمولاً هر زمان که در مورد شادی می شنوید مورد بحث قرار می گیرد دوپامین است، یک انتقال دهنده عصبی بسیار رایج که در سراسر مغز پخش می شود، اما این نقش را به عنوان ماده شیمیایی لذت بر عهده می گیرد. دوپامین بخشی از سیستم پاداش است. مطمئناً در این تجربیات مثبت دخیل است، اما تحقیقات نشان می دهد که بیشتر به خواستن مربوط می شود تا دوست داشتن. شما می توانید بین این دو نوع رفتار تمایز قائل شوید.

شما می توانید چیزی را بخواهید و لزوماً آن را دوست نداشته باشید. اعتیاد یک نمونه کلاسیک است، که در آن معتادان چیزی را دنبال می‌کنند یا می‌خواهند و لزوماً آن چیزی را که پیش‌بینی می‌کنند به دست نمی‌آورند. بنابراین خواستن و دوست داشتن در مغز سیستم های مختلفی هستند.

این شیوع یک انتقال دهنده عصبی یا داروی خاصی نیست. بلکه نحوه عملکرد آنها بر روی سیستم های مختلف است که بهتر توضیح می دهد که چگونه لذت و شادی کار می کند. به عنوان مثال مواد افیونی را در نظر بگیرید. مراکزی در اعماق مغز وجود دارد که می دانیم داروهای تفریحی مختلف روی آنها اثر می گذارند، اما شما فقط باید یک میلی متر در مغز حرکت کنید و اثر آن دارو کاملاً متفاوت است.

چگونه شادی بر سلامت ما چه روحی و چه جسمی تأثیر می گذارد؟

همه ما شادی را به عنوان یک حالت نوسان روزانه ذهنی تجربه می کنیم. بعضی چیزها ما را ناراحت می کنند و بعضی چیزها ما را خوشحال می کنند. جالب است که این تحقیقات نشان می دهد که این حالات ذهنی بر سلامت جسمانی ما تأثیر می گذارد. ما می دانیم که به طور شهودی، گاهی اوقات احساس خوبی در بهترین حالت فیزیکی خود نداریم، که اغلب با خلق و خوی ما مرتبط است.

اما کار واقعاً جالب، تأثیرات طولانی مدت ناراضی بودن است. اکنون کارهایی وجود دارد که نشان می دهد خوش بینی بر طول عمر ما تأثیر می گذارد. مطالعه ای که در سال 2019 منتشر شد، 70000 نفر را طی تقریبا 40 سال مورد بررسی قرار داد. خوشبین ترین ها بیشتر عمر کردند، حدود 10 تا 15 درصد، به عبارت دیگر، 8 تا 10 سال.

چگونه با بزرگ شدن از نظر روانی تغییر می کنیم و چگونه بر شادی ما تأثیر می گذارد؟

من فکر می کنم که توسعه کلید خوشبختی است. بزرگترین پیش بینی کننده شادی بزرگسالان شادی دوران کودکی است. واقعا جالبه چون به طور کلی بچه ها شادتر از بزرگترها هستند.

به عنوان یک کودک، شما به طرز سعادتی از بسیاری از مشکلات دنیا بی اطلاع هستید و در اکثر خانواده های پرورش دهنده مرکز توجه هستید. بیشتر کودکان در دنیایی بسیار خودمحور بزرگ می شوند که در آن کانون توجه هستند. اما با توسعه، شما توسعه هویت و توسعه خود را به دست می آورید. بنابراین برای اینکه با افراد دیگر کنار بیایید، باید کمتر خودمحور شوید.

من آن را تغییر به سمت متمایزی بودن می نامم، به این معنی که شما می توانید دیدگاه های دیگران را ببینید. مشکل این است که وقتی شما نسبت به آنچه که دیگران فکر می کنند محتاط باشید، این شما را بسیار خودآگاه می کند. کودکان به طور فزاینده ای در مورد وضعیت خود و اینکه چگونه در مقابل دیگران ظاهر می شوند، مضطرب می شوند.

تغییری از کودک خردسالی که والدینش به او گفته اند که عالی هستند، وجود دارد. با ورود به دوران نوجوانی، اکنون خود را با همسالان خود مقایسه می کنند. وقتی نوجوانان را ترک می کنند، وارد دنیای بزرگسالی می شوند، جایی که رقابت واقعاً مهم است.

کودکان خردسال نسبتاً از منفی نگری و انتقاد مصون هستند. اما هر چه آنها مستقل تر می شوند، آنها را در معرض دیدگاه ها و افکار منفی بسیاری قرار می دهد.

شبکه ای در مغز به نام شبکه حالت پیش فرض وجود دارد. این مدار مغزی است که وقتی روی یک کار تمرکز نمی کنید وارد عمل می شود. هنگامی که ذهن شما سرگردان است، شبکه حالت پیش فرض بیش از حد فعال می شود و با نشخوار فکری منفی همراه است.

می توانید در مورد دوره خود “علم شادی” به من بگویید؟

شش سال پیش، به این نتیجه رسیدم که باید کاری در مورد رفاه دانش‌آموزان انجام دهم، زیرا آنها بیشتر درگیر نمرات خود بودند تا لذت بردن از این دوره از زندگی. به طور تصادفی، یکی از دانشجویان سابق من که در هاروارد تدریس کرده بودم، لوری سانتوس، در آن زمان دوره ای به نام روانشناسی در زندگی خوب برگزار کرده بود، و همه آن در مورد روانشناسی مثبت بود. من و لوری برای ایجاد یک دوره با هم همکاری کردیم. کاری که من انجام دادم تا حدودی با لوری متفاوت است اما بسیار بر اساس رویکرد او است.

علم خوشبختی و زندگی خوب

چگونه علم شادی به سلامت روان دانش آموزان کمک می کند؟

لطفا خودتان را معرفی کنید و از سوابق حرفه ای خود بگویید؟

وقتی از احساس “شادی” صحبت می کنیم، چه چیزی در مغز ما اتفاق می افتد؟

چگونه شادی بر سلامت ما چه روحی و چه جسمی تأثیر می گذارد؟

چگونه با بزرگ شدن از نظر روانی تغییر می کنیم و چگونه بر شادی ما تأثیر می گذارد؟

می توانید در مورد دوره خود “علم شادی” به من بگویید؟

وضعیت سلامت روان دانش آموزان در حال حاضر چگونه است؟

آیا یافته‌های شگفت‌انگیزی از این دوره وجود داشت که به راحتی برای افراد در زندگی روزمره پیاده‌سازی شود تا به بهبود شادی‌شان کمک کند؟

به نظر شما چگونه می توانیم با هم دنیایی شادتر و مهربان تر بسازیم؟

آینده شما و کارتان چیست؟

خوانندگان از کجا می توانند اطلاعات بیشتری بیابند؟

درباره پروفسور بروس هود