کاهش میل به بارداری در طول همه گیری COVID-19

19 اردیبهشت 140227 تیر 1401 از دکتر سمیعی

منبع

تحقیقات قبلی در برخی از جمعیت های توسعه یافته نشان داده است که میل به باردار شدن کاهش یافته یا تحقق آن در طول همه گیری به تاخیر افتاده است. علاوه بر این، گروه کوچکتری گفتند که در این دوره به دلیل عوامل مختلفی مانند تغییر دیدگاه زندگی، دوری بیشتر از کار برای تربیت فرزند و تمایل به تغییراتی که باعث شادی می شود، علاقه بیشتری به بارداری داشتند.

مطالعه: مقایسه ترجیحات بارداری قبل از سال اول همه گیری COVID-19. اعتبار تصویر: ناتالیا دریابینا / Shutterstock.com

مقدمه

با این حال، چنین تحقیقاتی اغلب کیفی بوده یا فاقد ابزار دقیق برای اندازه گیری احساسات مرتبط با بارداری بوده است. مطالعه حاضر از دیدگاهی دوتایی مبنی بر تلاش یا عدم تلاش برای باردار شدن یا تمایل یا عدم تمایل به فرزندان بیشتر تغییر می‌کند و در عوض بر روی خواسته‌های ظریف در مورد بارداری تمرکز می‌کند.

در مورد مطالعه

زنان در طول موج اول نسبت به بارداری کمتر باز شدند، بنابراین تحقیقات قبلی را تایید کرد. با این حال، این روند به سال های قبل بازگشت، جایی که زنان تمایل به بچه دار شدن در سال بعد داشتند.

سایر تغییرات عمده‌ای که در طول همه‌گیری گزارش شد شامل ترس از ابتلا به سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا 2 (SARS-CoV-2) و متعاقب آن بیماری یا مرگ شدید، و همچنین از دست دادن شغل، اضطراب در مورد آینده و بی‌ثباتی مالی بود.

محققان فرض کردند که میل به بارداری کاهش می یابد زیرا ابتدا دستورات قرنطینه اجرا شد و دو موج متوالی COVID-19 رخ داد.

یافته های مطالعه

مداخلات مرتبط با بیماری همه گیر و بار سنگین سیستم های مراقبت های بهداشتی در بسیاری از کشورها منجر به کاهش دسترسی به مراقبت های باروری، مانند درمان های ناباروری و مراقبت های دوران بارداری شد.

در عوض، زوج‌های جوان‌تر بین سنین 15 تا 24 سال نسبت به زوج‌های بین 25 تا 34 سال بیشتر با بارداری مخالف بودند، در حالی که امتیاز DAP طی 16 ماه قبل از موج اول دو برابر کاهش یافته بود از 0.08- به 0.04- امتیاز. در هر سه ماهه

همه شرکت کنندگان از مراکز مراقبت های اولیه و سلامت باروری آریزونا، تگزاس و نیومکزیکو بودند. فقط به افراد انگلیسی/اسپانیایی زبان بین 15 تا 34 سال نزدیک شد.

چندین مداخله بهداشت عمومی، از جمله فاصله‌گذاری اجتماعی، محدودیت‌های تجاری، و محدودیت‌های مراقبت‌های بهداشتی انتخابی، از جمله، با موفقیت میزان موارد ابتلا به بیماری کروناویروس جدید ۲۰۱۹ (COVID-19) را کاهش داده است. با این وجود، این مداخلات غیردارویی تأثیر قابل توجهی بر سلامت روانی و اجتماعی بسیاری در سراسر جهان داشته است، بنابراین اجتناب ناپذیر است که بر تصمیمات اصلی زندگی تأثیر می گذارد.

در طول موج اول همه‌گیری COVID-19، امتیازات DAP در میان گروه جوان‌تر 0.18 امتیاز در هر فصل افزایش یافت. کاهش در گروه مسن تر در این مدت تغییر قابل توجهی نداشت.

جالب توجه است که افزایش سقوط در سال 2020 در موارد COVID-19 همزمان با افزایش امتیازات DAP به سطوح قبل از همه‌گیری رخ داد.

نمودارها میانگین نمرات DAP جمعیت را در سال قبل و سال اول همه‌گیری COVID-19 نشان می‌دهند. زمان (بر حسب چهارم) روی محور x است. امتیاز DAP (محدوده 0-4، با 4 نشان دهنده تمایل بیشتر برای اجتناب از بارداری) در محور y است. 3 نقطه تغییرات فرضی با خطوط چین نشان داده شده اند (سرپناه در محل [April 1, 2020]، 1 ماه از موج تابستان [July 1, 2020]، و 1 ماه پس از موج پاییز [November 1, 2020]). پانل A خط سیر امتیاز DAP را برای نمونه مورد مطالعه، به عنوان یک کل، با 95٪ CI که با سایه نشان داده شده است، ارائه می دهد. پانل B مسیرهای امتیاز DAP را بر اساس گروه سنی از یک مدل تعامل ارائه می کند. پانل C مسیرهای امتیاز DAP را بر اساس برابری از یک مدل تعامل ارائه می دهد.

قبل از همه‌گیری، زنان در سنین باروری با افزایش سن، تمایل کمتری برای داشتن فرزند داشتند و به جای آن بر تربیت فرزندان خود تمرکز می‌کردند. کاهش میل به بارداری در طول همه گیری به ویژه در میان کسانی که فقط یک فرزند یا بدون فرزند داشتند نسبت به افرادی که قبلاً دو فرزند یا بیشتر داشتند، برجسته است. زنان جوان تر به خصوص کمتر احتمال دارد که در این زمان برای بارداری برنامه ریزی کنند، شاید به این دلیل که احساس می کردند زمان بیشتری نسبت به زنان مسن در دوره باروری برایشان باقی مانده است.

سال قبل از همه‌گیری با کاهش 0.06 امتیازی در هر فصل، امتیاز DAP کمی پایین‌تر داشت. با شروع COVID-19، این میزان در طول موج اول موارد در سال 2020 کاهش یافت و به دنبال آن افزایش کمی در موارد تقریباً به همان میزان مشاهده شد. پس از افزایش مجدد موارد در پاییز 2020، امتیازات DAP مجدداً 0.11 امتیاز در هر سه ماهه کاهش یافت.

همه شرکت کنندگان در مطالعه از نظر جسمی قادر به باردار شدن بودند، در طول سه ماه گذشته با یک مرد رابطه جنسی داشتند و در زمان مطالعه باردار نبودند مگر اینکه قراری برای سقط جنین داشته باشند.

همانطور که مشخص شد این بیماری همه گیر یک اورژانس بهداشت عمومی طولانی مدت خواهد بود، افراد به مسیر اصلی خود بازگشتند.“

مقیاس تمایل به اجتناب از بارداری (DAP) که ابزاری معتبر است که ترجیحات دوسوگرا را از نظر تمایلات شناختی، احساسات و ترس ها یا انتظارات آینده اجازه می دهد، استفاده شد. DAP انتخاب ها را در یک دوره زمانی کوتاه محدود می کند، زیرا این ترجیحات با شرایط تغییر می کند.

یک جدید شبکه JAMA باز است مطالعه نشان می‌دهد که در زمینه برنامه‌ریزی باروری، همه‌گیری COVID-19 منجر به کاهش برنامه‌های باردار شدن شد که منعکس‌کننده تغییرات اجتماعی آینده است.

از حدود 630 شرکت کننده، میانگین سنی 25 سال بود. نیمی از شرکت کنندگان در مطالعه لاتینکس، سومی سفیدپوست و بقیه نژادهای دیگر بودند. حدود نیمی از آنها هرگز باردار نشده بودند، یک سوم آنها فرزندان دیگری داشتند و بقیه اولین بارداری خود را تجربه می کردند.