دکتر توماس همیلتون، مدیر رشد استراتژیک دفتر تحقیقات و آکادمیک کلینیک کلیولند و محقق اصلی این مطالعه، میگوید: «علیرغم محبوبتر شدن و داشتن پتانسیل قابل توجه، ایمونوتراپیها فقط در بخش کوچکی از بیماران کار میکنند. ما به طور کامل نمی دانیم که چرا آنها تنها در 20 تا 30 درصد از بیماران مبتلا به نوع خاصی از سرطان کار می کنند و 70 درصد دیگر پاسخ نمی دهند. من فکر می کنم این تفاوت ها در پیچیدگی این تحقیق منعکس شده است.
محققین اولیه برای برنامه تحقیقاتی همکاران قدیمی هستند، از جمله دکتر همیلتون، جورج استارک، دکترای بخش بیولوژی سرطان در موسسه تحقیقاتی لرنر. و مارک جکسون، دکترا، گروه آسیب شناسی در دانشگاه کیس وسترن رزرو و معاون مدیر آموزش و پرورش در مرکز جامع سرطان کیس.
نتایج این برنامه این پتانسیل را دارد که مستقیماً به مراقبت از بیمار تبدیل شود و از رویکرد کلینیک کلیولند برای درمانهای فردی و پیشرفته سرطان حمایت کند. دکتر همیلتون میگوید: «شناسایی پنجرههای بالقوه برای درمان – سیتوکینهای خاص، زمانها، غلظتها – همه این موارد ممکن است به ما کمک کند که بگوییم مخالفت با یک عامل خاص یا ارائه یک درمان خاص در یک زمان خاص میتواند مفید باشد.»
او میگوید: «در اصل، سرطانها عمدتاً بر اساس اندامی که در آن ظاهر میشوند طبقهبندی میشوند. با تجزیه و تحلیلهای مولکولی، اکنون متوجه میشویم که انواع مختلفی از سرطان برای هر سرطان وجود دارد.
ارائه سیتوکین ها در ایمونوتراپی می تواند یک پاسخ ایمنی را نشان دهد که سلول های سرطانی را از بین می برد، اما التهاب ناشی از آن می تواند محیطی ایجاد کند که سلول ها را به جهش و رشد تومورها تشویق کند. جمع آوری اطلاعات دقیق در مورد نحوه عملکرد سیتوکین ها در انواع خاصی از سرطان می تواند به هدایت مسیرهای پیچیده تومورها برای فرار از درمان و موفقیت بیشتر استراتژی هایی مانند ایمونوتراپی کمک کند.
بودجه NIH از گام بعدی در یک برنامه تحقیقاتی چندین دهه در مؤسسه تحقیقاتی لرنر حمایت می کند که تحقیقات پیشگامانه ای را در مورد سیتوکین ها، پاسخ ایمنی و التهاب انجام می دهد.
مؤسسه تحقیقاتی لرنر کلینیک کلیولند یک کمک مالی 5 ساله 12 میلیون دلاری توسط مؤسسه ملی سرطان، بخشی از مؤسسه ملی بهداشت، دریافت کرد تا مشخص کند که سیتوکین ها – پروتئین های تولید شده در طی پاسخ ایمنی – چگونه التهاب را تنظیم می کنند و با سلول ها و مولکول های اطراف تومورها تعامل دارند.
محققان در حال بررسی اثرات سیتوکین در سرطان های خاص هستند. دکتر استارک و همیلتون سرطان ریه را بررسی می کنند، در حالی که پروژه دکتر جکسون بر روی سرطان سینه سه گانه منفی متمرکز است. دکتر استارک می گوید، تمایز بین انواع مختلف سرطان ضروری است، زیرا درمان هایی که برای یکی موثر است ممکن است در دیگری موثر نباشد.