کمبود روی با افزایش خطر عفونت ریه مرتبط است

کمبود روی در رژیم غذایی باعث عفونت ریه توسط اسینتوباکتر بومانی می شود. بر اساس مطالعه جدیدی که در 15 نوامبر در مجله منتشر شد، یکی از علل اصلی پنومونی مرتبط با ونتیلاتور است. میکروبیولوژی طبیعت.

تیمی از محققان به سرپرستی مرکز پزشکی دانشگاه واندربیلت یک ارتباط غیرمنتظره را بین سیتوکین اینترلوکین 13 (IL-13) پیش التهابی و عفونت ریه A. baumannii کشف کردند و نشان دادند که مسدود کردن IL-13 از مرگ ناشی از عفونت جلوگیری می کند. مدل حیوانی

یافته ها نشان می دهد که آنتی بادی های ضد IL-13 که برای استفاده توسط سازمان غذا و دارو در انسان تایید شده اند، ممکن است در برابر ذات الریه باکتریایی در بیماران مبتلا به کمبود روی محافظت کنند.

طبق اطلاعات ما، این اولین مطالعه ای است که نشان می دهد خنثی سازی IL-13 می تواند از مرگ و میر ناشی از عفونت باکتریایی جلوگیری کند. این یافته امکان استفاده از درمان ضد IL-13 را در بیماران مبتلا به کمبود روی و پنومونی A. baumannii به عنوان بخشی از یک رویکرد درمانی شخصی نشان می دهد.

اریک اسکار، دکترا، MPH، استاد پاتولوژی Ernest W. Goodpasture و مدیر مؤسسه عفونت، ایمنی و التهاب Vanderbilt است.

نزدیک به 20 درصد از جمعیت جهان در معرض خطر کمبود روی هستند که می تواند عملکرد سیستم ایمنی را مختل کند و یک عامل خطر اصلی برای ذات الریه است. سازمان بهداشت جهانی کمبود روی را عامل اصلی بیماری و مرگ می داند.

بیماران در معرض خطر کمبود روی، به ویژه بیماران بدحال و سالمندان، نیز در معرض خطر ابتلا به عفونت A. baumannii هستند. بیمارانی که در مراکز مراقبت های بهداشتی هستند بیشتر در معرض خطر عفونت هستند، به ویژه آنهایی که از ونتیلاتور استفاده می کنند، دستگاه هایی مانند کاتتر دارند، در بخش مراقبت های ویژه هستند یا برای مدت طولانی در بیمارستان می مانند. اسکار گفت که A. baumannii به طور فزاینده ای نسبت به درمان های ضد میکروبی مقاوم می شود و آن را به یک تهدید جدی برای سلامت عمومی تبدیل می کند.

برای بررسی اینکه آیا و چگونه کمبود روی در رژیم غذایی به پاتوژنز عفونت A. baumannii کمک می کند، محققان یک مدل موش از کمبود روی در رژیم غذایی و پنومونی شدید A. baumannii ایجاد کردند. دکتر لورن پالمر، عضو سابق فوق دکترا در VUMC و اکنون استادیار میکروبیولوژی و ایمونولوژی در دانشگاه ایلینوی، شیکاگو، این مطالعات را رهبری کرد.

محققان دریافتند که موش‌های دارای کمبود روی باعث افزایش بار باکتری A. baumannii در ریه‌ها، گسترش باکتری به طحال و نرخ مرگ و میر بالاتری نسبت به موش‌هایی که روی رژیم غذایی کافی مصرف می‌کردند، داشتند. آنها نشان دادند که موش‌های دارای کمبود روی در طول عفونت، IL-13 بیشتری تولید می‌کنند و دادن IL-13 به موش‌هایی با روی کافی باعث افزایش انتشار A. baumannii به طحال می‌شود. درمان با آنتی بادی های ضد IL-13 از موش های دارای کمبود روی در برابر مرگ ناشی از A. baumannii محافظت کرد.

این یافته ها به مجموعه رو به رشدی از مطالعات اضافه می کند که نشان می دهد برخی کمبودهای مواد مغذی با تولید اینترلوکین 13 و پاسخ ایمنی نوع 2 مرتبط است.

اسکار خاطرنشان کرد: «IL-13 ممکن است یک عامل خطر مهم برای عفونت‌های فرصت‌طلب ریوی مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی باشد و از اکتشاف IL-13 به عنوان هدفی برای درمان حمایت کند».

آنتی بادی های ضد IL-13 مورد تایید FDA (lebrikizumab و tralokinumab) به عنوان درمان های بالقوه برای آسم شدید و کنترل نشده به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته اند. اگرچه برای این نشانه موثر نبوده است، اما آزمایشات بالینی ایمنی آن را نشان داده اند.

پالمر اولین و نویسنده مشترک با اسکار است میکروبیولوژی طبیعت یک گزارش نویسندگان دیگر عبارتند از Zachary Lonergan، Ph.D.، Dzidzoom Pansah، Xiaomei Ren، Ph.D.، Lillian Gotokunda، MD، Ph.D.، Christopher Pinelli، DVM، Ph.D.، و Kelly Boyd، DVM، Ph. D. این تحقیق تا حدی توسط مؤسسه ملی بهداشت پشتیبانی شد (کمک های مالی R01AI101171، R01AI017829، F31AI136255، T32HL094296، F32AI122516، K99HL143441، R00HL1340440، P00HL1430440، P.