مطالعه حاضر مجموعه‌ای از عفونت‌های ویروس آبله میمون انسان را شامل 528 مورد از چهار منطقه WHO، یعنی آمریکا، اروپا، مدیترانه شرقی و اقیانوس آرام غربی و 16 کشور گزارش می‌کند. داده ها از این مکان ها بین آوریل 2022 و ژوئن 2022 جمع آوری شده است.
ویروس آبله میمون از طریق تماس مستقیم با ضایعات پوستی، قطرات تنفسی بزرگ یا فومیت های آلوده منتقل می شود. انتقال ویروس از طریق واژن یا مایعات منی هنوز تایید نشده است. اولین علامت مربوط به عفونت ویروس آبله میمون تب است و به دنبال آن تظاهر ضایعات وزیکولوپستولار، پاپولار متعدد و اولسراتیو در بدن و صورت است.
شیوع جهانی اخیر عفونت ویروس آبله میمون در انسان نشان دهنده تغییرات در خصوصیات بیولوژیکی ویروس و/یا تغییر در رفتار انسان است (به عنوان مثال، کاهش ایمنی آبله). نکته مهم این است که دانشمندان مشاهده کردند که مردان همجنسگرا یا دوجنسگرا بیشتر از طریق شبکه های جنسی خود تحت تأثیر این ویروس قرار می گیرند.
از اوایل ماه مه 2022، حدود 3000 عفونت ویروس آبله میمون از 50 کشور در پنج منطقه گزارش شده است. در نتیجه، در 23 ژوئن 2022، سازمان بهداشت جهانی (WHO) عفونت ویروس آبله میمون را به عنوان یک تهدید در حال تکامل برای نگرانی متوسط بهداشت عمومی اعلام کرد.
نویسندگان گزارش کردند که فعالیت جنسی، به ویژه در میان مردان همجنسگرا یا دوجنسگرا، یکی از راه‌های رایج انتقال ویروس آبله میمون است. این یافته با بروز ضایعات مخاطی اولیه مقعد، تناسلی یا دهان که ممکن است محل تلقیح باشد، تایید می شود. دانشمندان توانستند DNA ویروس را در مایع منی کاندیداهای آلوده شناسایی کنند که این فرضیه را بیشتر تایید می کند. با این حال، اینکه آیا DNA ویروسی موجود در مایع منی دارای قابلیت تکثیر است، باید در آینده تایید شود. سفرهای بین المللی، حضور در گردهمایی های بزرگ و فعالیت های جنسی در محل ممکن است دلیل انتقال جهانی ویروس باشد.
ویروس آبله میمون یک ویروس DNA مشترک انسان و دام است که برای اولین بار در سال 1970 در جمهوری دموکراتیک کنگو کشف شد. این ویروس مربوط به آبله است و به دلیل تماس مستقیم با حیوانات آلوده و به ویژه جوندگان، باعث شیوع پراکنده در آفریقا شده است.
بیمارانی که به شدت آلوده به ویروس آبله میمون هستند ممکن است دچار آنسفالیت، پنومونیت، عفونت های باکتریایی ثانویه و کراتیت شوند. مطالعات قبلی بیان کرده اند که افراد دارای نقص ایمنی، بیماران مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) و کودکان کوچکتر در معرض افزایش خطر ابتلا به عفونت شدید هستند.
مطالعه حاضر از تعریف آژانس امنیت سلامت بریتانیا (UKHSA) برای عفونت تایید شده ویروس آبله میمون استفاده کرد. با توجه به این تعریف، عفونت ویروس آبله میمون مثبت با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) با استفاده از نمونه ای از هر محل تشریحی تایید می شود.
دانشمندان اظهار داشتند که وجود ضایعات منفرد در کف دست و پا، یا ضایعات پوستی ناحیه تناسلی، ممکن است منجر به تشخیص اشتباه به عنوان سیفلیس یا سایر عفونت های مقاربتی (STIs) شود. این تشخیص های اشتباه ممکن است درمان مناسب عفونت ویروس آبله میمون را به تاخیر بیندازد. با این حال، نویسندگان خطر بالای عفونت ویروس آبله میمون را در بیماران مبتلا به STI گزارش کردند.
دانشمندان نشان دادند که نتایج بالینی گروه مطالعه اطمینان‌بخش بود، بدون مرگ. 13 درصد از بیماران به دلیل درد و سوپر عفونت باکتریایی نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشتند که هیچ عارضه جدی نشان نداد. نویسندگان گزارش کردند که علائم بالینی مشابه و عفونت شدید آبله میمون در بیماران با یا بدون عفونت HIV رخ داده است.
نتیجه
در سری مطالعه، تشخیص آبله میمون عمدتاً از طریق نمونه‌های سواب به‌دست‌آمده از ضایعات پوستی یا تناسلی و همچنین گلو یا مجرای نازوفارنکس تأیید شد. نویسندگان توصیه کردند که سواب مقعد یا رکتوم برای کسانی که پروکتیت دارند در نظر گرفته شود.
گسترش ثانویه محدود در خارج از کشور نشان داده است که انتقال از انسان به انسان یک راه قوی برای انتشار بیماری نیست. اگرچه برای سال‌ها، ویروس آبله میمون باعث شیوع آندمیک شده است، اما بیشتر توسط محققان نادیده گرفته شده است.
زمینه
در این مطالعه، محققان یک گروه همکاری بین‌المللی از پزشکان تشکیل دادند که عفونت ویروس آبله میمون را مدیریت می‌کردند. مرکز تحقیقات بهداشت جنسی و HIV All East Research (SHARE) مستقر در لندن با محققان همکار در کشورهای آسیب دیده تماس گرفت و یک گروه مشترک جهانی به نام SHARE-net را تشکیل داد. اعضای این گروه بر روی شناسایی سریع ویروس تمرکز کرده اند.
یافته ها
نویسندگان اکیداً توصیه می کنند که متخصصان مراقبت های بهداشتی باید با راهنمایی مناسب برای مدیریت مؤثرتر موارد ویروس آبله میمون ارائه شوند. اگرچه UKHSA استفاده از کاندوم را به مدت هشت هفته پس از عفونت توصیه می کند، اما مدت زمان دقیق ریزش ویروس عفونی از طریق مایع منی، پس از بهبود ضایعات، هنوز مشخص نیست. اثربخشی واکسن ها در محافظت از افراد در برابر عفونت آبله میمون هنوز مشخص نشده است. در حال حاضر، انگلستان، شهر نیویورک و کانادا افرادی را که در معرض خطر بالای ابتلا به این عفونت هستند واکسینه می کنند.
محققان آنالیزهای فیلوژنتیکی انجام داده‌اند و دریافتند که ویروس آبله میمون مدتی است که به‌طور غیرقابل شناسایی در گردش بوده است، فراتر از مناطقی که قبلاً باعث ایجاد یک بومی شده است. دستورالعمل های بین المللی فعلی به طور مناسب طیف متغیر تظاهرات بالینی عفونت ویروسی، تشخیص زودهنگام، یا روشن کردن راه های انتقال را تعریف نمی کنند.
یک مطالعه جدید
محققان اخیراً به شکاف تحقیقاتی فوق الذکر پرداخته و موارد اخیر مربوط به عفونت ویروس آبله میمون را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند. این مطالعه در دسترس است مجله پزشکی نیوانگلند.