محققان کلمبیا کشف کرده‌اند که چگونه یک نقص ژنتیکی منجر به آتروفی عضلانی نخاعی (SMA) می‌شود، اطلاعات مهمی در مورد بیماری که متخصصان مغز و اعصاب دهه‌ها به دنبال آن هستند.
با خاموش شدن Hspa8، پیوندهای ارتباطی هرگز ساخته نمی شوند و پیام ها نمی توانند از نورون به عضله ارسال شوند. ماهیچه ها بدون دریافت این پیام ها منقبض نمی شوند و در نهایت از بین می روند.
تقریباً تمام موارد SMA توسط یک جهش در یک ژن ایجاد می شود – SMN1 (نرون حرکتی بقا 1) – که میزان پروتئین SMN را در نورون های حرکتی کاهش می دهد. کمبود پروتئین SMN به نورون ها آسیب می رساند و در نهایت نورون ها دیگر نمی توانند ماهیچه های بدن را کنترل کنند.
Umrao Monani، PhD، محقق SMA در کالج پزشکان و جراحان Vagelos دانشگاه کلمبیا که سرپرستی تیم تحقیقاتی را بر عهده داشت، می‌گوید: «برای بسیاری از بیماران، درمان‌ها اگر در اوایل دوره بیماری داده شوند، نسبتاً مؤثر هستند».
مرکز پزشکی ایروینگ دانشگاه کلمبیا
در جستجوی نوع دیگری از درمان، تیم مونانی موش‌های مبتلا به SMA را بررسی کردند و سعی کردند کشف کنند که چگونه کمبود SMN به نورون‌ها آسیب می‌زند – چیزی که برای دهه‌ها از دید محققان پنهان مانده بود – تا بتوانند راهی برای جلوگیری از آسیب پیدا کنند.
محققان دریافتند که کمبود SMN معمولاً با آسیب رساندن به پروتئین متفاوتی به نام Hspa8 به نورون‌ها آسیب می‌رساند که به ایجاد یک پیوند ارتباطی حیاتی بین نورون‌های حرکتی و سلول‌های عضلانی کمک می‌کند.
ما قبلاً هرگز چنین افزایش قابل توجهی در بقا در این موش ها مشاهده نکرده بودیم، حتی در صورت درمان با nusinersen، یک درمان فعلی SMA.”
محققان در حال حاضر در حال کار بر روی توسعه روش های درمانی مناسب برای آزمایش در بیماران هستند.
مطالعات بیشتری برای تعیین بهترین روش برای ترجمه یافته‌ها به یک درمان جدید SMA مورد نیاز است. مونانی می گوید: «ساده ترین راه این است که گونه HSPA8 را در یک ویروس محصور کنیم و ژن درمانی را به بیماران تحویل دهیم، همانطور که با موش ها انجام دادیم. یک امکان دیگر استفاده از ویروس ها یا مولکول های کوچک برای تبدیل Hspa8 معمولی به نوع آن است.
این کشف راه جدیدی را برای درمان بیماری SMA – یک بیماری نورون حرکتی ویرانگر دوران کودکی که از هر 6000 کودک یک نفر را تحت تاثیر قرار می دهد، پیشنهاد می کند. در شدیدترین موارد و در صورت عدم درمان، کودکان متولد شده با SMA در دو سال اول زندگی می میرند.
“اما درمان ها برای همه موثر نیستند، آنها می توانند عوارض جانبی قابل توجهی داشته باشند، و از آنجایی که این درمان ها تنها چند سال از عمر آنها می گذرد، ما نمی دانیم چقدر دوام خواهند داشت. به وضوح نیاز به رویکردهای جدید وجود دارد.”
آنچه که مطالعه نشان داد
SMA هیچ درمانی ندارد، اما معمولاً با درمان هایی که تولید SMN را افزایش می دهند، درمان می شود، از جمله ژن درمانی که یک ژن جدید SMN را وارد نورون های حرکتی می کند.
کیم، جی.-کی.، و همکاران. (2023). یک اصلاح کننده آتروفی عضلانی نخاعی، پروتئین SMN را در مجموعه SNARE در سیناپس های عصبی عضلانی دخیل می کند. نورون. doi.org/10.1016/j.neuron.2023.02.004