گروه تحقیقات سرطان ECOG-ACRIN (ECOG-ACRIN) اولین بیمار را در یک آزمایش درمانی جدید برای ارزیابی اثربخشی افزودن نیلوتینیب به شیمی درمانی استاندارد پاکلی تاکسل ثبت نام کرده است. کارآزمایی (EAY191-E4) برای درمان بزرگسالان مبتلا به سرطان هایی است که پس از درمان با شیمی درمانی مبتنی بر تاکسان بدتر می شوند. این یک افزوده جدید به ابتکار پزشکی دقیق ComboMATCH است که اخیراً راه اندازی شده است، که از بیولوژی تومور به عنوان یک نقطه راهنمایی برای آزمایش ترکیبات جدید داروهای سرطان استفاده می کند.
گروه تحقیقات سرطان ECOG-ACRIN
منبع
یک تاکسان که برای درمان سرطان استفاده می شود پاکلی تاکسل است. گاهی اوقات پروتئین های موجود در تومورها مانع از عملکرد این دارو می شوند. در کارآزمایی EAY191-E4، محققان می‌خواهند ببینند که آیا داروی دیگری، نیلوتینیب، به عملکرد بهتر پاکلیتاکسل کمک می‌کند یا خیر. نیلوتینیب بخشی از دسته ای از داروها به نام مهارکننده های کیناز است. این دارو به شکل قرص داده می شود و با اتصال به پروتئینی که به سلول های سرطانی سیگنال می دهد تا تکثیر شوند و اساساً پروتئین را از مسدود کردن پاکلیتاکسل مسدود می کند، عمل می کند. این به کند کردن یا توقف سلول های سرطانی کمک می کند. نیلوتینیب برای درمان بزرگسالان مبتلا به انواع خاصی از لوسمی میلوئیدی مزمن (CML) مورد تایید FDA است.
جیمز ام. فورد، MD، صندلی ECOG-ACRIN برای ComboMATCH و استاد پزشکی (انکولوژی) و ژنتیک در دانشگاه استنفورد، بیان می کند که “داده های تجربی پیش بالینی حمایت از استفاده از nilotinib در غلبه بر مقاومت تاکسان در تمام انواع تومورهای جامد بسیار قانع کننده است. من مطمئن هستم که کارآزمایی درمانی ComboMATCH E4 با توجه به هیجان پیرامون این رویکرد و واجد شرایط بودن گسترده برای بیماران سرطانی به سرعت به دست خواهد آمد.“
منبع:
هدف دیگر کارآزمایی جمع آوری اطلاعات برای تحقیقات آتی است. برای این منظور، بیماران تحت بیوپسی تومور قرار می گیرند و نمونه خون را قبل از شروع درمان ارائه می دهند. نمونه های خون برای بررسی وجود DNA تومور در گردش جمع آوری می شود.
این کارآزمایی به دنبال ثبت نام 40 بیمار است. همه شرکت کنندگان نیلوتینیب و پاکلی تاکسل را با هم در چرخه هایی دریافت خواهند کرد که هر 28 روز تکرار می شود. بیماران ممکن است تا زمانی که تومورها کوچک شده یا پایدار بمانند تحت درمان بمانند و بتوانند عوارض جانبی درمان را تحمل کنند. بیماران قبل، در طول و بعد از درمان، تصویربرداری (سی تی اسکن یا ام آر آی) خواهند داشت تا اندازه تومور را اندازه گیری کنند و بنابراین نظارت کنند که کدام تومور به درمان ترکیبی پاسخ می دهد یا مقاومت می کند.
برای واجد شرایط بودن برای EAY191-E4، بیماران باید سرطان های تومور جامد (نه سرطان مایع/خون مانند لوسمی یا لنفوم) داشته باشند که پس از درمان با تاکسان درمانی در حال پیشرفت هستند. آنها نباید جهشی در ژن های تومور c-KIT یا PDGFRA داشته باشند. بیماران ابتدا باید در کارآزمایی ثبت نام ComboMATCH (EAY191) ثبت نام کنند تا واجد شرایط بودن آنها برای این کارآزمایی مشخص شود. اطلاعات بیشتر در این خلاصه مطالعه برای بیماران موجود است.
بر اساس این اکتشافات، محققان آزمایش EAY191-E4 را برای ارزیابی ترکیب nilotinib-paclitaxel افتتاح کردند. علاوه بر این، با جمع‌آوری اطلاعات درباره عوارض جانبی درمان، امیدوارند تعیین کنند که آیا نیلوتینیب ممکن است به سمیت کمتر پاکلی تاکسل و قابل تحمل‌تر شدن برای بیماران کمک کند. اگر این کارآزمایی موفقیت آمیز باشد، این ترکیب برای تأیید خارج از ComboMATCH به یک کارآزمایی تصادفی بزرگتر فاز 3 منتقل می شود.
با کمال تعجب، هم این کارآزمایی و هم داده های پیش بالینی آسیب عصبی کمتری را در دست و پا (نوروپاتی محیطی) از این ترکیب در مقایسه با پاکلیتاکسل به تنهایی نشان دادند. نوروپاتی محیطی یک عارضه جانبی شایع و دردناک پاکلیتاکسل است.
درمان های شیمی درمانی بخشی از گزینه های استاندارد مراقبت برای بزرگسالان مبتلا به سرطان های پیشرفته است، چه به تنهایی و چه در ترکیب با سایر درمان ها. داروهای شیمی درمانی مبتنی بر تاکسان، که حاوی مواد شیمیایی سمی برای سلول های زنده هستند، ده ها سال برای جلوگیری از تقسیم سلول های سرطانی استفاده می شود. تقسیم سلولی سرطانی منجر به افزایش اندازه تومور و بدخیمی می شود. با این حال، زمانی که تاکسان ها به تنهایی در بیماران مبتلا به بیماری پیشرفته، به ویژه آنهایی که قبلاً درمان با تاکسان داشته اند، استفاده می شود، تومورها به رشد و گسترش در حدود 90 درصد بیماران ادامه می دهند.
مطالعات پیش بالینی با استفاده از رده های سلولی تومور انسانی اخیراً نشان داد که nilotinib و پاکلی تاکسل ممکن است با هم در کشتن سلول های سرطانی قوی تر و مؤثرتر از هر دو دارو به تنهایی باشند. یک کارآزمایی بالینی فاز 1 (NCT02379416) ایمنی این ترکیب را در گروه کوچکی از بیماران مبتلا به سرطان های پیشرفته آزمایش کرده است. این کارآزمایی اثربخشی، از جمله کاهش تومور را در بیمارانی که از درمان قبلی مبتنی بر تاکسان سود نمی بردند، نشان داده است.