NSAID ها خطر خونریزی را در بیمارانی که داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنند افزایش می دهند

بر اساس تحقیقات منتشر شده در مجله، افرادی که از داروهای ضد انعقاد استفاده می کنند، در صورت مصرف نوعی مسکن به نام داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن، دیکلوفناک یا ناپروکسن، خطر خونریزی داخلی را دو برابر می کنند. مجله قلب اروپا امروز (دوشنبه).

داروهای ضد انعقاد معمولاً برای افرادی که لخته خون در پاها یا ریه ها ایجاد می شود، به نام ترومبوآمبولی وریدی که تقریباً از هر 12 نفر یک نفر را تحت تأثیر قرار می دهد، تجویز می شود. NSAID ها نوعی مسکن رایج هستند که برای مدیریت مشکلاتی مانند سردرد، درد قاعدگی، کمردرد و آرتریت استفاده می شود.

این مطالعه جدید بزرگترین مطالعه در نوع خود است و نشان می دهد که خطر خونریزی در روده، مغز، ریه ها و مثانه افزایش می یابد.

این تحقیق توسط تیمی از بیمارستان دانشگاه آرهوس در دانمارک انجام شد. آنها از داده های ثبت ملی دانمارک در مورد 51794 نفر استفاده کردند که بین سال های 2012 تا 2022 به آنها داروهای ضد انعقاد برای درمان لخته خون داده شد.

در دانمارک، دیکلوفناک و ناپروکسن داروهایی هستند که فقط با نسخه تجویز می شوند و حدود 75 درصد از ایبوپروفن به جای خرید بدون نسخه، تجویز می شود. این به محققان اجازه داد تا نسبت افرادی را که داروهای رقیق کننده خون مصرف می‌کنند و در حین مصرف یا عدم مصرف NSAID دچار خونریزی داخلی شده‌اند، مقایسه کنند.

به طور کلی، محققان دریافتند که خطر خونریزی در افرادی که از داروهای NSAID و رقیق‌کننده‌های خون استفاده می‌کنند، 2.09 برابر بیشتر از افرادی است که رقیق‌کننده‌های خون مصرف می‌کنند و از NSAID استفاده نمی‌کنند. خطر ایبوپروفن 1.79 برابر بیشتر، برای دیکلوفناک 3.3 برابر و برای ناپروکسن 4.1 برابر بیشتر بود.

خطر خونریزی روده با NSAID ها 2.24 برابر بیشتر بود. خطر خونریزی مغزی 3.22 برابر بیشتر بود. در ریه ها، خطر خونریزی 1.36 برابر افزایش یافت. در مجاری ادراری، خطر خونریزی 1.57 برابر بیشتر بود. همچنین تقریباً سه برابر خطر کم خونی خونریزی دهنده وجود داشت.

محققان انواع مختلفی از رقیق‌کننده‌های خون از جمله ریواروکسابان، آپیکسابان، دابیگاتران، ادوکسابان و وارفارین را مورد بررسی قرار دادند و الگوی مشابهی از خطرات را یافتند.

ما دریافتیم که برای بیمارانی که از داروهای رقیق کننده خون برای درمان لخته شدن خون در پاها یا ریه ها استفاده می کنند، استفاده از NSAID در مقایسه با عدم استفاده از NSAID، خطر خونریزی را دو برابر می کند. افزایش خطر خونریزی مرتبط با استفاده از NSAID به دستگاه گوارش محدود نمی شود، بلکه به نظر می رسد بر سایر سیستم های اندام نیز تأثیر بگذارد.

برای افرادی که از داروهای رقیق کننده خون برای درمان لخته شدن خون در پاها یا ریه ها استفاده می کنند، تحقیقات ما اهمیت استفاده از احتیاط را هنگام مصرف NSAID ها برای درمان درد یا التهاب نشان می دهد. ما توصیه می کنیم که بیماران قبل از مصرف NSAID با رقیق کننده خون با پزشک خود مشورت کنند.

آقای سورن ریس پترسن، نویسنده این مطالعه از بیمارستان دانشگاه آرهوس

پروفسور رابرت اف استوری از دانشگاه شفیلد بریتانیا در سرمقاله‌ای گفت: «ضد انعقادهای خوراکی (OACs)، از جمله آنتاگونیست‌های ویتامین K (VKAs) مانند وارفارین و ضد انعقادهای خوراکی مستقیم اثر (DOACs) apixaban، dabigatran. ادوکسابان. و ریواروکسابان، در درمان و پیشگیری از طیف وسیعی از بیماری‌های ترومبوتیک، از جمله ترومبوآمبولی وریدی (VTE)، یک اصطلاح عمومی برای ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریوی ضروری هستند.

همه OAC های موجود در حال حاضر خطر خونریزی را افزایش می دهند، در مدیریت VTE، به نسبت قابل توجهی از بیماران OAC های طولانی مدت توصیه می شود، به این معنی که خطر تجمعی ناشی از OAC می تواند از رویدادهایی که معمولاً بی اهمیت نامیده می شوند، متغیر باشد به عنوان مثال، کبودی سطحی یا خونریزی لثه، تا خونریزی شدید، همراه با ناتوانی قابل توجه یا حتی مرگ.

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی معمولاً به دلیل خواص ضد درد، تب بر و ضدالتهابی خود استفاده می‌شوند.

واضح است که اجتناب از NSAID ها در ترکیب با OAC ایمن ترین راهبرد برای جلوگیری از خطر خونریزی بیش از حد است و برای کوتاه ترین مدت ممکن.» زمان ممکن است، اما انتخاب عامل و مسیر نیز ممکن است مهم باشد.

یک قسمت از ترومبوآمبولی وریدی نیاز به شروع ضد انعقاد دارد، معمولاً OAC، در همه موارد به جز در موارد نادر، با این حال، پزشکان هنگام انجام این کار باید زمینه کامل عوامل خطر خونریزی بیمار، از جمله استفاده از داروهای ضد التهاب را در نظر بگیرند. مشاوره مناسب با بیمار، در نظر گرفتن جایگزین‌های NSAIDها، از جمله درمان‌های غیردارویی، و دنبال کردن همه راهبردهای کاهش احتمالی برای کاهش احتمال پیامدهای نامطلوب، مهم است.